Piše:
Slobodan Vasković
Kada se uskoro SNSD raspadne, a
raspašće se, iz te mase stvoriće se nekoliko patuljastih stranaka: SNSD-Radovan
Karadžić, SNSD-Momčilo Krajišnik, SNSD- Božo Vučurević, SNSD-izvorna, SNSD-Mićo
Kraljević, SNSD-Boris Tadić, SNSD-1990, SNSD-Čeda Jovanović, SNSD-Zlatko
Lagumdžija, SNSD-Madlen Olbrajt, SNSD-Dragan Čović, SNSD- Milorad Dodik do
2001. godine, SNSD-Milorad Dodik nakon 2006. godine, SNSD-Stankovići/Ćubić/Đurić/Mišković/Radišić/Kaldera...
Princip „Velikog stomaka“
(usisaj sve i svakog, samo neka raste), matrica je po kojoj SNSD funkcioniše
već deceniju i po i koja je svoj vrhunac dostigla 2010. godine. Od tada, kreće
lagani pad projekta, koji 2012. doživljava (na lokalnim izborima) prvi veliki
udarac, da bi 2014. (na opštim izborima) doživio težak pad, koji svjedoči da se
taj „Pokret s koca i konopca“, u najvećoj mjeri sastavljen od interesnih
grupacija (manje-više) kriminalne provinijencije, približio svom kraju. Koji će
izgledati kao ledenica nakon pada na tvrdu podlogu.
SNSD nikada nije imao ideološku
potku, što potvrđuje istorijat politika koje je „Pokret s koca i konopca“
implementirao u poslednjih sedamnaest godina, a koje su se kretalo od ekstremno
lijeve (koja je negirala nacionalno, uzdizala multietničko, probosansko i prozapadno),
pa do ekstremno desne (koja favorizuje ultranacionalno/šovinističko/rasitičko,
negira multietničko, pljuje prozapadno i ljubi proistočno).
Nije uopšte neki problem
uvidjeti otkud tolika i dramatična promjena u politici koju je vodio SNSD do
2006. godine, u odnosu na onu koju vodi u periodu od 2006. do danas. Dovoljno
je pratiti tokove novca.
U vrijeme kada je Zapad ovdje
donosio šakom i kapom (stotine miliona dolara/milijarde), sa jasnom namjerom da
(osim demokratizacije društva), uruši i tvrdu nacionalističku struju u SDS-u, SNSD
je bio ekstremno lijevo, prozapadno orijentisan i vrlo multietničan; Kada je sa
Zapada prestalo teći, SNSD se okrenuo domaćim rezervama: pljačkaškoj
privatizaciji, finansijskom čišćenju javnih preduzeća, švercu lijekova, otimačini
svega što su okom mogli vidjeti; Sve to najbolje se radi uz zvuke gusala i
oštru nacionalističku retoriku, da se Vlasi ne dosjete.
Osim linije novca, postoji još
jedna konstanta u djelovanju tog Pokreta: Nedostatak bilo kakve Ideologije zamijenili
su Idolopoklonstvom Miloradu Dodiku, ponukani nepodnošljivom lakoćom osvajanja
miliona maraka pod njegovim starateljstvom. To je noseća osovina SNSD-a. Koja
je sada dobro napukla.
Krajem oktobra 2014. godine,
SNSD se nalazi u sledećoj situaciji: Para više nema - ni sa Zapada, ni u
Budžetima, a sa Istoka ih niko ni ne očekuje; Socijalna raketa poprima
gigantske razmjere i sve je bliže ispaljivanju; Slike Milorada Dodika sa zidova
je skinulo pola Republike Srpske; zavađeni su sa Zapadom, Istoku se ne nadaju; Do
guše su u tvrdoj nacionalističkoj priči, koja sve manje godi i Srbima, a o
ostalima da se i ne govori; Ogromni su problemi unutar stranke, u kojoj vri kao
u kotlu; „Veliki trbuh“ opasno je splasnuo - do mjere da se može čak i
odbaciti. A to odbacivanje bilo bi kobno, jer je SNSD-u vlast prijeko potrebna
da pokušaju „zavariti“ napuklu osovinu i napraviti izlaznu strategiju za
nekoliko familija, koje su gotovo kompletno porodično srebro ovog entiteta
prigrabile sebi.
Ambijent je Zona sumraka, u koju
i Đavo nerado zaviruje, pa je SNSD prepušten sam sebi da nađe izlaz iz tog premračnog
lavirinta.
Čini im se da je jedini put udar
na protivničku stranu, primarno SDS, koji se javno očitovao da neće ni po kojoj
cijeni pripomoći spasavanju SNSD-ovog broda, koji je već nagazio prve velike
grebene.
Granatiranje SDS-a već uveliko
traje, SNSD-ove baterije rade punom parom, ali sve to nije imalo nikakvog
efekta, te su Dodikovi novovjerci odlučili da potegnu „bojne otrove“ i protiv
svojih protivnika upotrijebe
njihove praoce. Koji, ako ćemo
pošteno, već odavno djeluju kao raspojasana družina zlih očuha.
Ta grupa preživljenih, pregaženih,
nikom potrebnih, rashodovanih, isluženih... političara, okupljenih oko Momčila
Krajišnika, sebi je prigrabila ime „Asocijacija stvaralaca RS“, vjerujući da
mogu još uticati na život u ovom entitetu. I prodati dobro svoje zasluge.
Posebno je nisko djelovanje
Momčila Krajišnika, čija je namjera da naplati godine provedene u zatvoru i
materijalizuje žrtvu porodice.
Sa žrtvom porodice se ne trguje,
to je sveto pravilo, koje bi Krajišnik morao da zna.
Krajišnikovo sadašnje djelovanje
pokazuje da je i on oduvijek doživljavao RS kao svoj spahiluk iz Zabrđa, kao privatno
vlasništvo, i da se te naopake ideje nije riješio ni nakon svega kroz šta je
prošao. Zato je Dodik njegov najbolji učenik i sljedbenik.
Još nekoliko činjenica: Prije
svega, grupacija okupljena oko Krajišnika potpuno nezasluženo nose ime „Asocijacija
stvaralaca RS“, jer je nisu oni stvorili, nego narod. Što su i sami isticali,
dok su bili u političkoj snazi.
Na narod je dobar dio njih odavno
zaboravio, a jedino što danas žele je da dobiju pokoju mrvu sa bilo čijeg stola
– dio njih ima samo taj cilj.
Glasači SDS-a, na čijim listama
su bili, pokazali su šta misle o njima – nijedan od Krajišnikovih ljudi nije
prošao. Što je većinu njih naljutilo, pa su prihvatili da, za mrvice sa
Dodikovog stola, udare po stranci koja im je omogućila da pokušaju povratiti
politički uticaj.
Interesantno je da su dobar dio
samozvanih stvaralaca upravo Dodik i njegov SNSD poslao na deponiju. I to je
jedini kvalitetan posao koji je „Pokret s koca i konopca“ uradio u poslednjih
sedamnaest godina.
Sada ih sa te deponije Dodik
pokušava vratiti. Zaludan posao, jer novi greben radikalno dere korito njegovog
Ukletog broda. Krajišnik to ne može zakrpiti, jer njegov politički uticaj ne
postoji, čak ni bajka o njemu.
Cijela ova nekrofilna situacija,
u kojoj Dodik traži spas prekopavajući stara politička groblja, prizivajući
duhove i upražnjavajući sektaške rituale, dodatno svjedoči o nasušnoj potrebi hitne
promjene vlasti u ovom entitetu, potrebi hitnog odmicanja od matrice, koja je Republiku
Srpsku dovela na sam rub postojanja.
Dron sa krpom na kojoj je
Krajišnikov lik, katapultiran iz Dodikovog dvorišta, krucijalan je dokaz za to.
