piše: Slobodan Vasković
Prije pet godina, nekadašnji vlasnici FG “Birač”, odnosno “Litvanski Banditi”, kako ih je tada nazvao ministar finansija Zoran Tegeltija, preko firme “Energolinija”, uzeli su kredit od IRB RS, u visini od 19,4 miliona KM; Od tog novca opljačkano je više od 14 miliona KM.
Nisu to učinili samo “Litvanski Banditi”, već i njihovi domaći saradnici koji su se ugradili u otete pare.
MUP RS posjeduje dokaze da je u mahinacijama učestvovao i tadašnji premijer Aleksandar Džombić, ali još uvijek ne postoji “politička odluka” da se on i uhapsi.
Ono što je najgore u cijeloj ovoj priči jeste činjenica da je nerad pravosudnih institucija prouzrokovao udar Gordana Pavlovića, vlasnika firme “Pavgord”, na “Aluminu”, što je pokušaj nezakonitog i kriminalnog preuzimanja te firme.
Svetlanka Bijelić je tužilac Republičkog javnog tužilaštva Republike Srpske, Posebno odjeljenje za korupciju, organizovani i najteže oblike privrednog kriminala. Bijelićeva je prije toga bila tužilac Specijalnog tužilaštva RS, koje je ukinuto.
Svetlanka Bijelić zadužena je i da istraži kriminalnih djela u vezi sa “Energolinijom”, ali godinama nije učinila ništa.
Upravo zbog toga, objavljujem O B R A Z L O Ž E NJ E protivpravnog trošenja sredstava iz kredita dobijenog Ugovorom o prosljeđivanju sredstava u iznosu od 19.400.000,00 KM, koje precizno pojašnjava kako je novac izvučen. Svu dokumentaciju posjeduje Bijelićeva, ali ni nakon gotovo pet godina nije uradila apsolutno ništa.
Dana 10.05.2012. godine potpisan je Ugovor o prosljeđivanju sredstava u iznosu od 19.400.000,00 KM, između Fonda za razvoj i zapošljavanje RS ad (IRB predstavnik), kao davaoca kredita i “Energolinije” doo Zvornik, kao korisnika kredita, a jemci za “Energoliniju” su bili “Alusil” doo Zvornik i “Alumina” doo Zvornik.
Ovaj krediti je, zvanično, bio namijenjen za finansiranje Rekonstrukcije kotlova 3. i 4 u vlasništvu “Energolinije”.
“Energolinija” je, nakon dobijanja odvih sredstava, zaključila više fiktivnih ugovora na milionske iznose, kako bi se prikrila krađa ovih sredstava, tj. pokušala da opravda nenamjensko trošenje ovih sredstava.
Međutim, paraleno sa tim, “Energolijija” je zaključivala i druge stvarne ugovore kako bi se dio posla za koji je uzet kredit i izvršio.
Radi lakšeg razumijevanja analiziraćemo pojedinačno sporne (fiktivne) ugovore.
Energolinija je sa Birač-em zaključila:
-Ugovor o transferu znanja i iskustva (know-how), dana 24.02.2012. godine u iznosu od 2.063.200,00 KM
Ugovorom o transferu znanja i iskustva (know-how), “Birač” je navodno ustupio pravo korišćenja znanja i iskustva u izradi projekata za rekonstrukciju pomenutih kotlova, a i za iznos koji višestruko prevazilazi iznos tržišne vrijednosti takvih i sličnih poslova.
-Ugovor o izvršenju posla potpisan je 31.05.2012. godine na iznos od 700.000,00 evra; Ugovorom se “Birač” obavezuje da izradi Glavne i Radne projekte, izmijeni tehničku dokumentaciju, uradi projekat izvedenog stanja i da nostrifikuje projekate, a sve za rekonstrukciju kotlova, (za koje je prije nekoliko meseci ustupio znanje i iskustvo) za iznos od 2.063.200,00 KM!?
-Ugovor za isporuku i montažu br. 15/12, od dana 11.05.2012. godine u iznosu od 503.000,00 evra, a koji je za predmet imao navodnu isporuku i montažu dijelova radi rekonstrukcije predmetnih kotlova.
-Ugovor o kupoprodaji (31.05.2012. godine) u iznosu od 760.000,00 evra, koji za predmet ima navodnu isporuku i montažu delova, a radi rekonstrukcije predmetnih kotlova.
Na račun Birača u Litvaniju je po ovim osnovama, nezakonito prebačeno 5,9 miliona KM.
Ključni dokaz da su ovi ugovori fiktivno zaključeni, te da je novac dobijen iz IRB kredita neosnovano prebačen na nerezidentni račun Birača, (otvoren kod Ukio banke u Litvaniji), su zaključenje sada stvarnih ugovora (isti predmet ugovora kao kod ugovora sa Biračem) koji za cilj imaju stvarno izvođenje radova na rekonstrukciji kotlova i nabavci potrebnih dijelova, odnosno materijala.
U vezi sa tim, Energolinija je zaključila:
-Ugovor za isporuku i montažu br. 32/12, sa firmom “Elvaco” Bijeljina, na iznos od 473.000,00 KM, čiji je predmet izrada tehničke dokumentacije za rekonstrukciju kotlova,
-Ugovor je zaključen sa PJSC „Engineering Centar EMALJANSK“ (iz Rusije) na iznos od 871.000,00 KM, a trebalo je da se izvrši Tehnički i radni projekat i dostava druge tehničke dokumentacije za rekonstrukciju kotlova,
-Ugovor o izradi projektne dokumentacije zaključen je sa “IRMA project sistem” doo Beograd na iznos od 70.057,00 KM, čiji je predmet izrada projektne dokumentacije.
-Ugovor za isporuku i montažu br. 15/12 zaključen je sa “CENTRO-GAS” Novi Sad na iznos od 134.762,00 KM, čiji je predmet izrada tehničke dokumentacije za predmetne kotlove i isporuka i montaža delova potrebnih za rekonstrukciju predmetnih kotlova.
-Ugovor o izvođenju radova br. 18/12 zaključen je sa “Termoelektro” Brčko na iznos od 488.977,00 KM, a predmet je montaža dijelova potrebnih za rekonstrukciju predmetnih kotlova.
Zaključenje štetnih ugovora se ovdje nije završilo, te je “Energolinija” potpisala i Ugovor o prodaji korištene opreme za obavljanje privredne djelatnosti sa preduzećem “Alumina” doo, dana 01.09.2012. godine, kojim je kupljena oprema koja apsolutno nema tehničke niti fizičke veze sa navedenim rekonstrukcijom kotlova 3. i 4, niti ima veze sa namjenom ovih kotlova; Sve to urađeno je po cijeni iz Ugovora od 9.2014.493,45 KM; “Energolinija” je ovaj štetni Ugovor isplatila sredstvima dodeljenim od IRB-a; Isplaćen je samo dio - u iznosu od 3.216.159,50 KM?!
Zaključenje ovog ugovora je imalo za svrhu da se koristi kao opravdanje da su pare od kredita namjenski korišćene.
Ovaj ugovor je odobrila Sonja Rubež svojim potpisom.
“Energolinija” je zaključila još jedan fiktivni ugovor i to Ugovor o izvođenju radova, dana 30.12.2012. godine sa preduzećem “Mehanika” doo Zvornik; Tim Ugovorom je “Mehanika”, kao Izvođač posla, bila obavezna da nabavlja i ugrađuje razne dijelove za kotao 4., po cijeni koja odgovara tržišnoj cijeni rezervnog dijela uvećanog za 15%. Ovim putem je Mehanika doo naplatila svoje usluge u iznosu od 4.959.230,00 KM, a da pri tome uopšte nije ugrađivala navedene rezervne dijelove, niti ih pribavljala, već je sve fiktivno rađeno.
Ovaj ugovor je odobrila Sonja Rubež svojim potpisom.
Kao pokriće ovog ugovora, a u cilju stvarne realizacije dijela rekonstrukcije kotlova, zaključeni su:
-ugovor za nabavku dijelova kotla 4 u iznosu od 864.597,00 KM sa “Sibeneromaš OAO “iz Rusije,
-Ugovor za nabavku djelova kotla 4 u iznosu od 241.583,00 KM sa “Čepo” doo Slavonski Brod,
-Ugovor za nabavku djelova kotla 4 u iznosu 234.699,00 KM sa “Clayde Bergemann GmbH Njemačka”,
Ugovor za nabavku djelova kotla 4 za iznos od 148.833,00 KM sa “Grosshandel doo”, Beograd.
Osnovni motiv zaključenja navedenih ugovora sa “Biračem”, “Aluminom” i “Mehanikom” je da se stvori prividna situacija da se kredit IRB-a koristi radi rekonstrukcije kotlova 3. i 4.
Po osnovu ovih poslova, “Energolinija” je na nerezidentni račun “Birača” prebacila 5,9 miliona KM, na račun “Alumine” 3,2 miliona KM, a na račun “Mehanike” 4,95 miliona KM. Ova sredstava su, naravno, završila u privatnim džepovima.
Kada se sve sabere, “Energolinija” je, po osnovu fiktivnih ugovora, od ukupno 19,4 miliona KM kredita IRB-a, nezakonito otuđila preko 14 milion KM.
Nenamjenski utrošak ovih sredstava, kreiranje kriminalnih ugovora,, doveli su i do stečaja “Energolinije”, kao i činjenice da “Alumina” sada vraća ovako opljačkane pare.
O nenamjenskom trošenju ovog kredita upoznata je i Investiciono-razvojna banka RS, kao i stečajni upravnik Energolinije.
Pored “Litvanskih Bandita”, fiktivne ugovore je, listom i bez primjedbi, odobravala Sonja Rubež, tada vrlo bitna figura među saradnicima Vladimira Romanova, a danas bliska saradnica Gordana Pavlovića, Zorana Tegeltije i Zorana Stevanovića u novom projektu otimanja “Alumine”.
Interesantno je to da je Sonja Rubež imala primjedbi na sadržinu stvarnih ugovora, dok primjedbi nije bilo na fiktivne ugovore.
Javnost treba da zna da je specijalni tužilac Svetlanka Bijelić, (iz Specijalnog tužilaštva RS koje je preimenovano u Posebno odjeljenje za korupciju, organizovani i najteže oblike privrednog kriminala), koja bi, navodno, trebalo da vodi istrage u ovom predmetu teškog i organizovanog privrednog kriminala, tokom 2014., 2015. i u 2016. godini bila u intenzivnoj i više nego srdačnoj komunikaciji sa Sonjom Rubež!!!
Ako se uzme u obzir značaj tadašnjeg premijera Džombića i ministra Tegeltije za vrijeme čijeg mandata se desio ovaj težak kriminal, te interes grupe Zorana Stevanovića, Zorana Tegeltije i Gordana Pavlovića, kao i saradnja ove grupe sa Sonjom Rubež, uz njene konekcije sa tužiocem Svetlankom Bijelić, potpuno jasno zbog čega istraga protiv lica, koja su opljačkala/oprala preko 14 miliona KM iz kredita IRB RS i dalje tapka u mjestu, odnosno zašto za ovaj kriminal već 5 godina niko nije odgovarao; Odgovornih je mnogo i nisu pobjegli u Litvaniju, već se nalaze u Republici Srpskoj.
Svi dokumenti su u mom posjedu, a ne objavljujem ih kompletne zbog obimnosti. (nastaviće se)
