piše: Slobodan Vasković
 |
| Vladimir Romanov |
Slučaj “Alumina” je Paradoks, neviđen ni u jednoj zemlji u tranziciji: Činjenice kažu da “Aluminu”, defakto, prodaju Vladimir Romanov i njegovi litvanski i ovdašnji saučesnici; Čine to nakon što su “Birač” opljačkali za milijardu maraka, kako je to saopštio Zoran Tegeltija, ministar finansija; odnosno za 1,7 milijardi KM, kada se u cijelu ovu priču doda još i propala Balkan Investment Banka.
Kupac “Alumine” trebalo bi da bude Gordan Pavlović, vlasnik firme “Pavgord”, koji je od “Ukio banke” za 6,4 miliona evra otkupio 122 miliona KM navodnih potraživanja te banke od firme “Birač”/“Alumina”; Taj novac nikada nije stigao u Republiku Srpsku, opran je preko poreskih rajeva, a nakon svih nemilosrdnih pljački koje je Romanov izvršio u RS, izvršna vlast ovog entiteta nalazi mu se na usluzi i nudi pregovore sa Pavlovićem o načinu na koji da preuzme “Aluminu”; Firmu vrijednu pola milijarde maraka Pavlović bi trebalo da dobije za cca 12 miliona KM.
Da ne bi bilo zabune: Romanov je, svojevremeno, stajao i iza “Ukio banke” i “Birača” i “Alumine” i svih pljački koje su preko ovih firmi izvršene.
Vlada RS pokušava kriminal Romanova prikriti novim kriminalom
Ono što je najfascinantnije u cijeloj ovoj kriminalnoj priči, koja traje već godinama, jeste da Vlada RS prisiljava “Aluminu” da vrati novac koji je Romanov opljačkao i to sa ovdašnjim pomagačima, najvišim funkcionerima Republike Srpske - Aleksandrom Džombićem, u vrijeme kada je bio premijer; Zoran Tegeltija je i tada i sada bio ministar finansija.
Iako postoje svi dokazi o pljački, njenim izvršiocima, iako je MUP RS podnio nekoliko Izvještaja (jedan dio još uvijek kriju), iako su izvještaji (krivične prijave) završili u Tužilaštvu, niko ni dalje ne čini ništa ne čini da bilo ko odgovara za plajčku 1,7 milijardi KM i tekuće pljačke milionskog nivoa.
Ključni krivac za takvo stanje je Milorad Dodik, koji, prema mojim informacijama, sve snažnije koketira sa Pavlovićem oko predaje “Alumine” u šake tog beskrupuloznog tajkuna.
Dodik ne dozvoljava ni da Džombić bude priveden i procesuiran, premda postoje čvrsti dokazi da je on jedan od glavnih saradnika Romanova u brojnim nezakonitim poslovima. Svakako ne treba smetnuti s uma da je Dodik sa Romanovim vrstan prijatelj.
Bilo kuda Rubeži svuda
Već sam objavio brojne detalje kako je preko firme “Energolinija”, koja je povezana sa “Biračem” oteto 19,4 miliona KM od IRB-a, ali ovu priču neophodno je nastaviti i pojasniti do detalja, jer pruža izvanredan uvid u način na koji su pare izvučene i u akciju kojom se sve to sada pokušava zataškati.
Priča o “Energoliniji” je priča o tome kako je, 2012. godine, ukradeno 19,4 miliona državnih para i kako se pet godina kasnije, državnim parama pokušava prikriti ta otimačina.
Za vrijeme vlade premijera Džombića i ministra Tegeltije, Fond za razvoj i zapošljavanje Republike Srpske (IRB RS) i Energolinija (pod kontrolom Romanova &Litvanaca) su (10.05.2012. godine) zaključili Ugovor o kreditu od 19,4 miliona KM, za rekonstrukciju “Energolinijih” kotlova.
IRB je svih 19,4 miliona uplatio odmah; Novac je odmah počišćen i prebačen, mahom, u Litvaniju.
“Energolinija” je nakon dobijanja kredita u 2012. i 2013. godini, kako sam to već objavio, zaključila nekoliko štetnih i fiktivnih ugovora sa “Aluminom”, “Biračem” i “Mehanikom”, kako bi se prikrilo pranje para.
Osnovni smisao ovih ugovora je isključivo bio da se na nerezidentni račun “Birača” u Litvaniji iznesu višemilionski iznosi i tako se prikrije krađa plasiranog kredita. Već sam objavio kako je MUP RS utvrdio da je najmanje pet miliona KM završilo u Džombićevim rukama.
Ukupno je od 19,4 miliona KM ukradeno 17 miliona.
U kreiranju ovih ugovora je učestvovala pravnica firme “Birač” Sonja Rubež, koja je danas glavni savjetnik Pavlovića i Zorana Stevanovića, koji je od SNSD-ovog načelnika Zvornika evoluirao u političko krilo “Pavgorda”.
Rubežova je sve ugovore odobrila bez primjedbi, o čemu sam već pisao.
Nenamjensko trošenje ovog novca, preciznije pranje para, doveli su do stečaja “Energolinije”, a paradoks je da “Alumina” sada vraća ova sredstva, iako svi u vrhu Režima znaju da su opljačkana i da se pokriva teško krivično djelo.
Zaštita Litvanskih bandita
Sonja Rubež, desna ruka Litvanaca, (“Bandita”, kako ih je nazvao Zoran Tegeltija, kada je obznanjena pljačka od milijardu maraka), ima umočene ruke do ramena u priču o “Energoliniji”; Što se tiče navedene Tegeltijine izjave, nakon svega, nema dileme da je to bila predstava za javnost, a da je ministar finansija sve učinio i čini i dalje da zaštiti interese Litvanaca i njihovih ovdašnjih pomagača.
“Energoliiniju doo” Zvornik osnovala je sarajevska firma “Industrija Adria doo”, čiji je vlasnik firma sa Sejšela “TeamFront Inc”; Dalju vlasničku strukturu je teško utvrditi, a jedino je poznato da se “TeamFront Inc” povezuje sa Panamom i drugim zemljama poreskih rajeva.
Naravno, nema sumnje da bi se zvaničnom istragom došlo do bivših litvanskih vlasnika povezanih sa Vladimirom Romanovim.
Ono što jeste poznato je da je firmu “TeamFront Inc” predstavljala Elena Moskaleva, bliska rođaka Vladimira Romanova, kao i da su punomoćnici ove sejšelske firme bili familija Rubež iz Zvornika; Oni su po ponomoćju Elene Moskaleve imenovali direktora “Industrije Adria”, 09.07.2013. godine, svega nekoliko mjeseci posle bjekstva Litvanaca iz Republike Srpkse!!!
Zaključak se sam nameće: Na strani posrednog osnivača “Energolinije” sa Sejšela pojavljuje se advokat Nenad Rubež, suprug Sonje Rubež, dok se sa druge strane, kao kreator ugovora kojim se pokrivala krađa ogromnog dijela IRB kredita, pojavljuje Sonja Rubež, pravnica u Biraču i Alumini…
Takođe treba navesti da su računi “Energolinije”, nakon krađe, blokirani i tako je to trajalo skoro tri godine, prije odlaska u stečaj.
Prologniranjem stečaja probijeni su svi zakonski rokovi, jer je uprava “Energolinije”, u niz navrata, bukvalno bila spriječena da podnese prijedlog za stečaj - Sonja Rubež tvrdila je da se ministar Zoran Tegeltija ne slaže sa tim!!!
Trenutna dešavanja - prikrivanje kriminala tjeranjem na kriminal
Kredit koji je IRB plasirao “Energoliniji” je opljačkan, a ta firma je u stečaju; IRB sada, uz žestok pritisak ministra Tegeltija, pokušava da cijeli iznos duga naplati od jemca, odnosno “Alumine”; Praktično, Tegeltija i vođstvo IRB-a prisiljavaju “Aluminu” da vrati novac koji su Litvanci, zajedno sa domaćim političarima, pokrali.
Teško krivično djelo pokriva se novim teškim krivičnim djelom!
Ovakav scenario ide jedino na ruku Džombiću i Tegeltiji, jer bi se, otimanjem novca od “Alumine”, afera “Kredit Energoliniji”, a za njom i druga afera - ona vezana za IRB-e, koja je novac uzet od Evropske investicione banke, bez ikakvog obezbjeđenja dala “Energoliniji”, da bi ga Romanov&co proslijedili sami sebi.
Ukoliko bi se uspjelo sa navedenim zataškavanjem, pitanje i utvrđivanje odgovornosti i umješanosti Tegeltije u ovom slučaju, kao i Džombića i brojnih drugih domaćih sluga Litvanaca, bilo bi gurnuto u drugi plan.
Drugi, ništa manje važan, razlog leži u u tome da bi se otimanjem ovih para “Alumina” dovela u težak poslovni položaj, sa niskim kreditnim rejtingom i prihodima nedovoljnim za plaćanje redovnih poslovnih obaveza; Kao takva bila bi lak plijen za Pavlovića, Zorana Stevanovića i Klan koji stoji iza njih.
U cilju realizacije ovog minikriminalnog projekta, a u slučaju nekooperativnosti “Alumine”, Tegeltija je već naložio da se aktiviraju mjenice i da se račun “Alumine” blokira. (nastaviće se)
