Čvor

piše: Slobodan Vasković

Zapeli smo u paradoksu; prostoj jednačini bez nepoznatih, koja ima bezbroj rješenja. Loših po članove jednačine.

Posledica je to višegodišnjeg varvarskog napada na sistem društvenih vrijednosti, upravljanja institucijama po principu mentalne pornokratije i osovinskog zatvaranja od svijeta progresa.

Političari ovdje nisu državnici, a upravljaju državom, insistirajući isključivo na anesteziranju različitosti mišljenja i nametanju njihovih ličnih ciljeva kao opštih svim sredstvima.

Put ka tiraniji perfektno je utaban velikom podrškom naroda, a Izabrani je tu (sveopštu) naklonost iskoristio za kvazinaučno pretvaranje multidimenzionalnog Društva u dvodimenzionalnu Familiju, omeđenu Nasiljem i Strahom.

Poništeni su svi društveni odnosi – od političkih, preko privrednih, do ekonomskih i finansijskih, a ostali su samo lični, u svojstvu najkraćeg lanca kojim se drže članovi Familije poslušnim, a svaka drskost sadržana kroz ispoljavanje različitosti brutalno guši/kažnjava.

Kako bi zaledio postojeće dvodimenzionalno stanje i učinio ga što trajnijim, Pater familias je ključne institucije Države prigrabio za sebe, pojednostavljujući njihovo funkcionisanje do vulgarnosti, čineći ih potpuno zavisnim od svojih ličnih interesa, što je, vremenom, dovelo do nesnošljivosti. Čak i u Familiji, u kojoj je tek u tragovima buntovničkog mentaliteta i u kojoj je drskost misli/djelovanja gotovo iskorijenjena.

Nesnošljivost i nepodnošljivost dvodimenzionalnog agregatnog stanja, koje prijeti jačanjem drskosti, divergentnosti i otpora potpunoj varvarizaciji civilizacijskih vrijednosti, uzrokovana je i neprihvatanjem Pater familias-a da u svojim kvazinaučnim disciplinama, upotrijebi faktore vrijeme i prostor. Koje je odbacio kao nepotrebne, smatrajući da će nasilje i strah i lanci u njegovim rukama biti sasvim dovoljni za kontrolu Familije.

Kobna greška svakog priučenog Alhemičara, koji sopstveni Ego doživljava kao Kamen Mudraca.

Osovinsko zatvaranje od svijeta progresa, ma koliko snažno bilo, nikada gulag prostor ne izoluje u potpunosti od vanjskog svijeta. Posebno je to nemoguće u modernom društvu, u kojem se pluralizam podrazumijeva.

Državu ne može voditi jedan čovjek. Čak ni grupa njih. Vrijeme diktatora je prošlo, jer ne mogu da ponesu breme vođenja jedne moderne nacije.

Svako svođenje multidimenzionalnog Društva na dvodimenzionalnu Familiju, bez obzira na količine nasilja i straha kojom se ona omeđava, osuđeno je na propast.

I uvijek ti pokušaji, ti antiprocesi, dovode do situacije u kojoj Pater familias postaje Gordijev čvor, svezan od niti posledica nametanja ličnih interesa kao opštih.

Razvezivanje Gordijevog čvora uvijek je isto: Oni koji su utabali put tiraniji rješavaju to jednim pokretom. Što je samo jedno od loših rješenja jednačine sa početka. Ali znači izlazak iz paradoksa.

Postoji i najmanje loše rješenje -  da se Gordijev čvor samovolljno udalji. Odmah i Bestraga. 

(Ovaj tekst sam objavio 08.03. i 12.04. 2015. godine., potom i 14.09.2016. Objavljujem ga ponovo, jer je Čvor i dalje tu. I čini sve da izazove situaciju razvezivanja jednom pokretom. Čemu se približavamo velikom brzinom).