Piše:
zurnal.info
Malobrojni
su oni u Bosni i Hercegovini koji se politički angažuju zbog čvrstog
ideološkog opredeljenja ili namjere da društvo u kojem deluju učine boljim.
Naprotiv, većina njih pristupa određenim polititičkim partijama, smatrajući ih
najidealnijim instrumentom za zadovoljenje ličnih, porodičnih ili poslovnih
interesa.
Narodni interesi su im, po pravilu, na kraju
ljestvice prioriteta. Oni koji na izborima dobiju glaosve birača i osvoje
mandat (na bilo kom nivou vlasti) višestruki su dobitnici. Em što primaju
odlične plate u opštinskim, entitetskim, kantonalnim parlamentima ili državnom
parlamentu (uglavnom nezasluženo velike), em što im ulazak u vlast otvara
mogućnost da svoj mantad koriste kao džoker za zadovoljenje ličnih interesa.
Pritom, ima i onih koji uspješno trguju
mandatom koji im je povjerio narod, mijenjaju političke dresove, ali ne prezaju
ni od ucjena ljudi u matičnim strankama kako bi ostvarili sopstvene interese.
KLASIČAN
SLUČAJ
Jedan od takvih je Milan Dakić iz Srednje
Čađavice kod Bijeljine, poslanik Demokratskog narodnog saveza (DNS) u Narodnoj
skupštini RS, čiji slučaj je klasičan primjer sukoba interesa na koji iko ili
neće (ili ne smije) da reaguje.
Prije nego što je postao poslanik u
entitetskom parlamentu, Dakić je godinama bio odbornik u gradskoj skupštini
Bijeljina. Njegova “DMS COMPANY”, koja je registrovana za proizvodnju, trgovinu
i usluge, u vrijeme njegovog odborničkog mandata radila je za potrebe gradske
skupštine i lokalnih firmi.
Formalno je vlasnik firme bila njegova
sestra Mladenka Dakić, a godine odborničkog mandata Milana Dakića, prema
pouzdanim informacijama, omogućile su toj kompaniji poslove vrijedne oko 3,5
miliona maraka.
Kako je Dakićeva politička karijera
napredovala, rasli su i njegovi poslovni apetiti. Nedugo nakon konstituisanja
novog saziva parlamenta, Dakić je 30. januara ove godine isposlovao sklapanje
Okvirnog sporazuma o javnoj nabavci radova izgradnje prelivnog kanala na velikom
zapadnom odlagalištu u zoni industrijskog kruga RJ Rudnik, koji je
njegova firma potpisala sa direktorom Rudnika i termoelektrana Ugljevik Žikom
Krunićem.
ŠEGRT
POSTAO DIREKTOR
Kako bi formalno pokrio sukob interesa,
Dakić je firmu “DMS COMPANY” sada registrovao na svoju majku Tomku, koja ima 70
godina i čak ni minimalan stepen obrazovanja. Direktor firme je Dragan
Marjanović, sa više nego skromnim stepenom obrazovanja i, kako tvrde upućeni,
Dakićev šegrt na imanju.
Krajem marta Okvirni sporazum je pretočen u
ugovor između RiTE Ugljevik i Dakićeve firme vrijedan više od pola miliona
maraka. Preciznije 548.961,41 KM, mada, kako tvrde naši izvori, realna
vrijednost tih radova je oko 100.000 maraka.
Izvori Žurnala tvrde da je ovaj posao
ugovoren tako što je Dakić ucijenio rukovodstvo RiTE UGljevik, kao i
predsjednika Narodne skupštine RS Nedeljka Čubrilovića (potpredsjednik DNS)
svojim glasom za podršku skupštinskoj većini. Kada firma u vlasništvu narodnog
poslanika (makar bila registrovana na njegovoj vremešnoj majci) sklopi ugovor
sa javnim preduzećem radi se o klasičnom sukobu interesa. To, već, nikoga u
Republici Srpskoj ne interesuje, čak ni entitetsku Komisiju za sprječavanje
sukoba interesa.
Tu Dakić nije stao u naplatama svog
političkog djelovanja. Netom pred prošlogodišnje izbore on je od Banke Srpske,
koja je u vlasništvu RS, dobio kredit od ravno million maraka, sa grejs
periodom od dvije godine. Nepoznato je gdje je Dakić uložio taj novac niti po
kom osnovu i za koji projekat je dobio sredstva. Dakićeva firma je u novembru
2010. godine dobila i kredit od IRB RS u iznosi od 50.000 maraka.
Prema našim izvorima, Dakić je veoma
ambiciozan čovjek, pa mu nije dovoljan samo posao sa RiTE Ugljevik, već bi da
on lično postavi novog generalnog direktora ovog javnog preduzeća. Tipuje na
svog bliskog saradnika i članu Gradskog odbora Bijeljina Mileta Stevanovića.
Dakićev cilj je potpuno jasan - imenovanje njegovog čovjeka na čelo RiTE Gacko
znači nove, unosne poslove za njegovu firmu.
