Piše: Slobodan Vasković
Milorad Dodik je prije nekoliko
dana lično naredio vrhu MUP-a RS da ne smiju ni pod kojim uslovima sarađivati
sa Agencijom za istrage i zaštitu (SIPA) niti učestvovati u zajedničkim
akcijama, koje se tiču privrednog i organizovanog kriminala.
Dodik je to naložio Radislavu
Jovičiću, Gojku Vasiću i još nekolicini visokih funkcionera MUP RS.
Nije prvi put da Dodik donosi
takve odluke, ali ranije je bio politički mnogo jači. Danas nije ni blizu te
snage.
Dodikova naredba je posledica
straha zbog saznanja da bi SIPA (čak i sa Goranom Zupcem na čelu) mogla da
sprovede nekoliko akcija hapšenja organizovanih kriminalnih grupa, među kojima
su i tajkuni RS. Dodik ne bi bez ikakvog razloga izdao ovakvu naredbu. (Razlog je istraga o kriminalnim radnjama
Radovana Samardžije, bivšeg direktora Robnih rezervi RS i Dragana Vasiljevića,
vlasnika „Farmlanda“).
Nije to jedini njegov strah;
Mnogo ih je, posebno do nadolazećih događaja, koje će gotovo sigurno izazvati opšta
besparica i beznađe. Najveći broj građana RS odavno je prekoračio donju
granicu siromaštva i zagazio u bijedu.
Dodik se boji njih, ali se boji
i svojih unutarstranačkih protivnika. Prije svih Igora Radojičića, koji ga
potpuno ignoriše, i Slobodana Gavranovića, koji odbija da podnese ostavku na
poziciju gradonačelnika Banjaluke.
Riječju, Dodik je jedan
prestrašeni čovjek; Nekadašnji div, koji je skinut na nivo političkog patuljka
i plaši se svega što slijedi.
politička izgubljenost
Samo neko takav mogao je
iznjedriti prijedlog da Dragan Lukač, šef Komunalne policije Banjaluka i
nekadašnji šef Specijale MUP RS, bude kandidat za novog ministra unutrašnjih
poslova.
Lukačevo
kandidovanje za poziciju prvog čovjeka MUP-a RS, krunski je to dokaz potpune
političke izgubljenosti Milorada Dodika, njegovog ogromnog straha od nadolazećih
događaja, ali i spremnosti da se pokuša obračunati sa svima, koje smatra
protivnicima.
Dodik i njegova Crna frakcija
SNSD-a napravili su još jedan korak ka svom kraju, jer kandidovanje Lukača za
poziciju ministra unutrašnjih poslova, potez je očajnika, koji pogrešno smatra
da će većom represijom uspjeti da sačuva vlast. A Lukač znači samo jedno - represiju
bez ograničenja.
On nema nikakve sposobnosti da
MUP RS učini ponovo institucijom od ugleda, ali itekako ima znanja da ga
stopostotno dovede do pozicije Dodikove falange. I do pesnice uperene protiv
njegovih protivnika.
loša analitika i još gori analitičari
Kandidovanje Lukača nije samo
dokaz navedenog, već i postojanja Savjeta za zaštitu ustavnog poretka RS, koji
nikada zvanično nije osnovan, ali djeluje duže od godinu dana.
Jedan od članova tog paratijela,
koji već mjesecima kroji bezbjednosnu politiku MUP-a RS i ostalih
parastruktura, koje čine Dodikov štit, jeste Predrag Ćeranić, bivši debeovac i
neostvareni ministar policije i šef OSE. Član tog paratijela je i Radovan
Grajić, nekadašnji DB-ovac i sadašnji član Gradskog odbora SNSD-a Banjaluka.
Ćeranić je ispodprosječan
bezbjednjak, a krase ga tri osobine: Analitika mu je veoma loša; Ne može da se
izdigne iznad situacije, već uvijek nastupa subjektivno/navijački i uvijek
priča ono što se od njega očekuje da kaže, odnosno ono što bi drugi od njega
željeli da čuju. Grajić nema pojma ni o čemu, osim o nezakonitim poslovima.
Očito su oni procijenili da se
na Radislava Jovičića ne može računati u obračunu sa Sipom, sa unutarpartijskim
neistomišljenicima, u slučaju velikih socijalnih nemira, koji se očekuju na
proljeće (zbog kataklizmične finansijke situacije u RS), ali ni u planiranim
obračunima Režima sa svojim kritičarima.
Posebno sa onim iz redova
SNSD-a! Jer, Lukač se dovodi da napravi, primarno, „krvoproliće“ unutar vodeće
stranke Režima. (Neka se pripremi Gavranović!!!). Bonus je zahvatanje u redove
Druge strane.
pobuna Specijale udar na Jovičića
Jovičić, koji je bio velika
policijska nada, odlazi „polomljene kičme“. Nema besplatnog ručka sa Dodikom,
valjda je to konačno naučio.
Dodik je doveo Jovičića da mu malo
opere obraz, nakon što je Stanislav Čađo svojim neznanjem potpuno rasturio MUP
RS. Jovičić je uspio, koliko toliko, da poveže konce unutar policije, ali nikada
njom nije u potpunosti ovladao. Takođe, ovih godinu i po dana nije uspio
sprovesti nijednu kvalitetniju istragu oko privrednog kriminala, već je, po tom
pitanju, ostao potpuno benigan. Benigan je bio i po pitanju zahtjeva da nasrne
na opoziciju, što se Dodiku nije dopalo. Zato ga i sklanja.
Još 15. novembra ove godine, u
tekstu „PobunaSpecijale: Dodikov udar na ministra Jovičića”, objavio sam da Dodik priprema njegovo
rušenje, ali i da je Dragan Lukač najozbiljniji kandidat za njegovog
naslednika. Tada je “u igri” bio i Petar Đokić.
Mjesec
dana kasnije to se obistinjuje, što je potvrda da je Dodik, zajedno sa svojom
ekipom “mislilaca”, pažljivo pripremao usekovanje Jovičićeve glave.
Jovičiću je zamjereno i da nije
dovoljno snažno branio Željku Cvijanović u slučaju „Dva Papka“ (kupovine dva
poslanika opozicje), što je nonsens. Jovičić je saopštio Dodiku da je njen glas
na snimku i da je snimak autentičan.
zatvaranje Kruga
Interesantno je i sledeće: Tokom
raskola u SDS-u 1997. godine, Lukač je stao na stranu Biljane Plavšić. On je tada spasio Plavšićevu od Dragana Kijca, ministra
policije SDS-a.
Te 1997. i Predrag Ćeranić je
podržao Plavšićevu, kao i Radovan Grajić. Ćeranić je tada bio visoki funkcioner
DBRS, a Grajić je bio u banjalučkom DB-u. Grajić je sada član Gradskog odbora
SNSD-a, a Ćeranić Dodikovog Savjeta.
Krug je zatvoren.
S tim, što Krug kaže da je Milorad
Dodik sada vlast i potpuno je preuzeo politiku SDS-a iz 1997. godine
Jednostavnije rečeno, Dodik i
njegova Crna frakcija SNSD-a su danas ono što je SDS bio 1997. godine. U vrhu
SDS-a, prije sedamnaest godina su mislili da su nepromjenjivi, ali im se desila
Plavšićeva; I Dodik je donedavno mislio da je nesmjenjiv, ali se poslednjih
mjeseci vidno uplašio Igora Radojičića i mogućnosti da njegov potpredsjednik
odigra rolu Plavšićeve.
Otud Lukač kao kandidat za ministra,
a što se tiče Ćeranića i Grajića, riječ je o osobama koje bi učinile sve za komad
vlasti. I to sve najgore.
ubistvo Novice Lukića
Lukač ima ogromnu mrlju u svojoj
karijeri - to je ubistvo Novice Lukića, rođenog brata Haškog optuženika Milana
Lukića.
Pripadnici Specijalne policije MUP
RS ubili su Novicu Lukića 18. aprila 2004. godine u njegovoj kući u Višegradu,
u akciji koja je organizovana kako bi se uhapsili Milan i Sredoje Lukić.
Dvojac nije uhapšen, ali je Novica
Lukić, za kojim nije bilo potrage, ustrijeljen.
Lukač nije bio u Višegradu, jer te kobne
noći, kako je zvanično saopšteno, nisu mogli poletjeti helikopteri iz
Banjaluke. Ministar unutrašnjih poslova tada je bio Zoran Đerić, a direktor
policije Radomir Njeguš.
Svi akteri ovog slučaja su
oslobođeni u sudskim procesima koji su uslijedili, Dragan Lukač podnio je
ostavku, ali je zauvijek ostala velika mrlja na njegovoj karijeri, jer nikada
do kraja nije razjašnjeno šta se desilo te kobne noći. Nakon toga, Lukač je postao
je sef Komunalne policije u Banjaluci.
