piše:
Slobodan Vasković
Kontinuitet
propasti Republike Srpske je nastavljen, prijedlogom da Željka Cvijanović bude
mandatar za sastav nove Vlade Republike Srpske.
Cvijanovićka,
koja je proteklih dvadesetak mjeseci u ulozi premijera, jedino uspijevala da
emituje potpunu nekompetentnost, neznanje i nesposobnost čak i za amatersko
bavljenje narodnim poslovima, garant je daljeg sunovrata i konačnog lomljenja
praznih ljuštura, koje su još jedino preostale od institucija RS. Čija je esencija
odavno izvučena i smještena u kafane oko imanja Milorada Dodika.
Imenovanje
Cvijanovićke, (i nakon njenog priznanja o kupovini dva poslanika, što je
direktno i javno popularisanje/nametanje/implementiranje političkog kriminala i
korupcije kao vrijednosti), ukazuje da Režim ostaje dosledan sebi i svojoj
nasilnosti, bahatosti, drskosti i silovanju čistog uma, kao jedinoj političkoj
konstanti u proteklih devet godina. Iako su došli do ivice i iako su pred Režimom
iskušenja koja njegov dosadašnji pristup može samo pogoršati; Nikako ublažiti,
a posebno ne prevazići.
Inaugurisanje
Cvijanovićke za mandatara dokaz je i da je Slobodni pad u kojem su i Milorad
Dodik i SNSD i kompletan Režim, nezaustavljiv i da se, čak, ne može ni na
trenutak bar usporiti. Kompozicija je to koja nezaustavljivo juri u provaliju,
bez kočnica, a sada već i bez tračnica.
Mandatar
Željka Cvijanović mjera je straha Milorada Dodika od sopstvene stranke; Mjera
njegovog nepovjerenja u ostale visoke funkcionere SNSD-a i Mjera njegove želje
da ih se riješi jednom zasvagda. Ta Mjera jednaka je količini njenog neznanja,
što će reći da je ogromna. Beskonačno velika.
Samo
u ovoj komparaciji njeno imenovanje ima vrijednost, jer se tim aktom dokazuje
da je SNSD raspolućen, da se Dodik panično plaši najznačajnijih funkcionera te
stranke i da nastavlja sa partijskom politikom po “Božijem” principu: “Ja sam vas
stvorio, Ja ću Vas i uništiti”!
Neuspješna,
plitka, isključivošću ograničena i neznanjem osakaćena Cvijanovićka, jedino
odgovara Dodiku, koji će nastaviti da preko svoje loše replike i imitatorke
upravlja ostacima institucija, nadajući se nekom Čudu, što bi moglo spasiti
njega i njegov Režim.
Čuda
neće biti. Jedino se može desiti Čuđenje, ukoliko Dodiku suprotstavljena
linija, koju predvode Igor Radojičić i Nebojša Radmanović, prihvati da bude
žrtva matrice “Ja sam vas stvorio, Ja ću vas i uništiti”. Nije realno da
narečeni prihvate da budu “živi zazidani” zbog volje Lažnog Patrijarha, ali ako
se to, kojim slučajem, desi, onda ćemo prisustvovati do sada neviđenom ritualu masovnog
političkog samoubistva. Na način da će se SNSD-ovi “kitovi” svjesno nasukati na
hridi sopstvenog straha od odluke o samima sebi i budućnosti ovog društva.
Interesantna
je, u cijeloj priči, i uloga zvaničnog Beograda i tamošnjeg patetičnog
Diktatora Aleksandra Vučića , koji zajedno sa Vojislavom Šešeljem i Momčilom
Krajišnikom, poslednjih nedelja snažno duva u jedra Milorada Dodika. Ne
uviđajući da su ta jedra potpuno razderana. I da duva uprazno. (I, što je vrlo
vrlo važno, Vučić duva u jedra Režima, koji pokušava opstati na “najsvjetlijim tradicijama”
političke korupcije i kriminala, protiv kojih se “CSI premijer” Srbije navodno
bori).
Vučić,
koji jeste uspio da objedini naciju, (spektakularnim hapšenjma, koja su označila
njegovu, kako se tvrdilo i tvrdi, beskompromisnu borbu protiv kriminala i
korupcije), sada nema pojma šta će sa tom istom nacijom i kako da je, za početak,
bar sačuva od potpune ekonomsko/socijalne bijede.
(Ostalo je nejasno,
zbog čega je Vučić svojevremeno, kao potpredsjednik Vlade Srbije, uzurpirao
poziciju ministra unutrašnjih poslova, a jedino racionalno objašnjenje je da je
to bio jedan od najboljih spinova u poslednjih desetak godina u Regionu).
Nakon
svih holivudskih hapšenja, (od kojih nijedno nije doživjelo sudski epilog), što
su mu donijela neviđenu popularnost i podršku, “CSI Vučić” se našao pred
pregusto zasijanim minskim poljem ekonomskih, privrednih, finansijskih,
političkih i svakih drugih problema. Za koje on nema rješenja niti ima pojma
gdje su “od izvora dva putića”.
Nesigurnost
prikriva ubrzanim zidanjem sopstvenog “Kulta ličnosti”, koji cementira
primanjem nagrada izmišljenih društava, poput onog nepostojećeg Japanskog. I,
gotovo, svakodnevnim “bitnim” sastancima sa Dodikom, kojim pokušava prodati još
jedan “lažnjak” o postojanju njegove (“CSI Vučić”) čvrste i konstantne brige za
Republiku Srpsku.
Nikakve
brige on za RS nema, a Vučićevi pokušaji su makijavelizam najnižeg stepena,
lako uočljiv golim okom.
Vučić,
u stvari, Šešeljizuje Dodika na način
da njegovim “osnaživanjem” šalje poruku Zapadu: Vi mene Šešeljem, ja ću Vas
Dodikom!
“CSI
premijer” Srbije ovakvim tragikomičnim i ispraznim pristupom spoljnoj politici
pokazuje sopstvenu plitkost, jer nanosi veliku štetu primarno sebi, a potom i
najnovijem prigrljenom Objektu, što mu kao Narcisoidnom Subjektu, podilazi
dovoljno istrajno, duboko i snažno, da je Vučić spreman duvati mu u satrula
jedra zajedno sa Šešeljem i Krajišnikom, reliktima najcrnje srpske prošlosti.
Stupidna
Vučićeva procjena da će ignorisanjem i minimiziranjem povratka Vojislava
Šešelja u Srbiju i javne promocije šovinizma, pa i fašizma (što je uslijedila),
neutralisati spektakularnu medijsku atrakciju i akciju, dovela ga je do
paradoksa, koji kaže da isti taj Šešelj, (iako nema nikakvo uporište u narodu u
Srbiji), već desetak dana ostvaruje mnogo veći uticaj na spoljnopolitčki status
iste te Srbije, od istog tog Vučića, što artikuliše gotovo plebiscitarnu potporu
građana.
Iznenađen
i uplašen reakcijom Zapada i Regiona na Šešeljev prostački populistički
nacionalšovinizam, i prestravljen od mogućeg političkomedijskog udara u režiji
Režima iz Republike Srpske, (ukoliko nastavi da se javno lažno deklariše kao
neutralan), Vučić je otvoreno “razigrao” na Dodika, čineći novu grešku,
podjednako veliku kao i sa Izbezumljenim Vojvodom.
Vučić
je tako stao u istu ravan sa Krajišnikom i Šešeljem, koji snažno podržavaju
Dodika i zajedno sa onima, kojih se, navodno, odrekao, pokušava učvrstiti Režim
u Republici Srpskoj, što je već u dobroj mjeri skršen.
Kakav
apsurd: Vučić već nekoliko godina čini sve da se što dalje odmakne od Šešelja,
a sada, rame uz rame sa njim, pokušava spasiti kriminalni i korumpirani Režim u
Republici Srpskoj. Kojem spasa nema.
Svega
ovoga svjestan je Dodik, ali prihvata pravila igre, jer zna da nema kud. Dodik
u Vučiću, Šešelju i Krajišniku vidi mogućnost spasa, premda su mu oni, ovakvi
kakvi jesu, vrlo čvrsta omča oko vrata.
Ali,
Davljenik se i za slamku hvata, pa tako i Dodik za Krajišnika, Šešelja i
Vučića, nadajući se da će taj Trojac, koji je stao iza njega, uspjeti da ga
dovoljno ojača na unutrašnjem planu u Republici Srpskoj, kako bi se mogao
suprotstaviti nadolazećim promjenama, koje su neminovnost.
I
da je drugačije od navedenog, Trojka Vučić/Šešelj/Krajišnik, pomnožena sa
Željkom Cvijanović uvijek i u svakoj politici/matematici/fizici daje rezultate
koji se kreću između Zone Sumraka i Zone Potpunog Mraka!