piše: Dragan Čavić, predsjednik DP
Ovih dana Vlada RS je krenula u „obračun“ sa kriminalnim
radnjama vezanim za privredno društvo „Birač“ i sa njim povezanih lica. U toj
kampanji se stiče utisak da se nastoji da se sva odgovornost prebaci na prethodnu
Vladu, odnosno na ime Aleksandra DŽombića. Međutim, svjesno se u orkestriranoj
medijskoj kampanji skriva najveća odgovornost Vlade RS na čelu sa Miloradom
Dodikom, u čije vrijeme je nastao i najveći dio problema koji su ovih dana
eskalirali.
U cijeloj ovoj režimskoj „opredijeljenosti“ da se
Republici Srpskoj vrati ono što su joj Litvanci nezakonito oduzeli kroz "Birač"
i njihove povezane firme – “Balkal”,"Birač Evrope",
"Alumina", "Mehanika", "Alusil", "Birač
energo" i "Energolinija", namjerno ili slučajno, izostavlja se
žila kucavica svih mutnih radnji, ovih i drugih povezanih pravnih lica, od
kojih su mnoga nerezidentne inostrane firme registrovane po cijelom svijetu, a
to je BALKAN INVESTMENT BANKA.
Meni ipak cijela ova ujudurma oko „Birča“ miriše na dva
moguća scenarija, zbog čega je Vlada RS odlučila da ovako radikalno reaguje i
uputi policiju da pročešlja poslovanje Litvanaca u RS.
Moguće da je cijeli scenario dogovoren sa vlasnikom
Birča Romanovom, po kojem će on mirno izaći iz „Birča“, a preuzimanje će
izvršiti Vlada RS, s tim da se neće čačkati lična odgovornost Litvanaca, i da
će se, paralelno sa gužvom oko „Birča“, u tišini izvršiti akcija spašavanja
Balkan Investment Banke.
Takođe je moguće da nije bilo nikakvog dogovora sa
Romanovom, nego se vlast u RS jednostavno uplašila katastrofe u poslovanju sa „Birčem“
i Balkan Investment Bankom, pa je odlučila da je bolje da sama završi posao
kontrolisanim procesom, da to ne bi radili drugi, i da istovremeno spašava
Balkan Investment Banku, koja bi u slučaju zabrane njenog rada (za šta je zrela
kao kruška) za sobom povukla propast desetina miliona maraka depozita firmi, građana
i budžetskih institucija Republike Srpske.
Vršiti istrage u „Birču“ i u nabrojanim povezanim
firmama UKIO grupe u RS i BiH je besmisleno bez istovremene istrage u srcu svih
problema, a to je BALKAN INVESTMENT BANKA, preko koje su išli svi finansijski
transferi ovih firmi, ali i brojnih drugih po cijelom svijetu.
Geneza problema „Birča“ i povezanih lica nastala je
mnogo ranije, odnosno iz „Birča“ je ispumpano sve, ali je i opljačkana RS.
Moram podsjetiti da je za vrijeme dolaska Litvanaca osnovana Balkan Investment
banka(BIB), kao podrška poslovanju „Birču“ i produžena ruka glavnog vlasnika sve
imovine UKIO grupe Romanova i njegove UBIG korporacije („Ukio Banka Investiciona
Grupa“). Upravo je BIB i poslovanje oko nje jedna velika pljačka građana RS (u
vidu depozita i Vlade RS, ali i samih građana). Balkan Investment Banka je bila
glavni finsijski servis korporacije UBIG. Ona je osnovana neophodnim kapitalom propisanim
zakonom o Bankama RS i Odlukama Agancije za bankarstvo Republike Srpske (ABRS),
ali sav taj kapital je samo provozan odmah po osnivanju i iznešen u vidu
davanja kredita nerezidentnim pravnim licima sa „centralama“ u inostranstvu,
bez ikakvog suštinskog obezbjeđenja za Banku.
Tako je u vrijeme vladavine Dodikove vlade neto iznešen
novac iznosio cca 60 mil KM (samo krediti nerezidentima), dok je kapital Banke
nominalno iznosio 27 mil KM. Tu se radi o novcu direktno datom u vidu kredita
povezanim pravnim licima sa BIB i Romanovim. Naravno ta pravna lica su osnivana
u poreskim rajevima sa teško utvrdivom vlasničkom strukturom, ali sigurno
povezanim, jer niko normalan ne bi davao milionske kredite istima bez kreditne
istorije i sa vrlo sumnjivim i neprovjerivo vrijednim obezbjeđenjem kolaterala .
Neki od nerezidenata sa ogromnim odobrenim kreditima od
strane Balkan Investment Banke u to vrijeme
su slijedeći:
Firma AB Kauno Tiekimas Filialas (Litvanija) dobila kredit od 3.850.000,00 EUR, a za obezbjeđenja
dala hipoteku na neku željezničku prugu u Litvaniji,
Firma Incompleks LLC (sjedište joj je u nekom
indijanskom rezervatu u SAD) dobila kredit od 3.500.000,00 EUR, a kao garanciju je dala
mjenice izdate u RS sa ovjerom te firme iz SAD,
Firma Ensco 165 (Škotska) dobila je kredit od 380.000,00
EUR, a ta firma je (kao i prethodne)u vlasništvu Romanova, kao i škotski fudbalski
klub Harts, pa je kao garancija za ovaj kredit obezbjeđena prodavnica dresova i
suvernira ovog fudbalskog kluba u Škotskoj,
Firma Korelita UAB (Litvanija) dobila je kredit od
2.100.000,00 EUR, a kao garanciju je dala spisak robe na zalihi koju proizvodi,
a to su proizvodi od prediva,
Firma D.P. International (Italija) dobila je kredit od
2.300.000,00 EUR, a kao garanciju je dala spisak robe na zalihi koju prodaje u
Italiji, a koju proizvodi firma Korelita iz Litvanije, a to su takođe proizvodi
od prediva,
Firma Balkanika, registrovana u Brčkom, dobila je kredit
od 7.600.000,00 KM bez ikakvih obezbjeđenja; tim novcem je kupila akcije, a
onda je naknadno te akcije prikazala kao instrument obezbjeđenja kredita.
Sve prethodne nerezidentne firme gotovo sigurno su
direktno ili indirektno u vlasništvu Romanova, iako se nalaze u različitim
državama pa i kontinentima, i bez sumnje su povezana pravna lica. Samo po
prethodnim kreditima ovim firmama je odobreno gotovo 32 miliona KM kredita, sa
prethodno obrazloženim kolateralima (vrijednosnim obezbjeđenjima za dobijene
kredite).
Radi ilustracije kako radi ova banka sa nerezidentnim
firmama poslužiće slučaj sa firmom „Chicago insurance company“.
Prije par godina Balkan Investment Banku je opljačkao
radnik na obezbjeđenju ukravši 1 milion KM iz trezora ove banke. Budući da je
osiguravajuća kuća „Bosna Sunce“ iz Sarajeva imala ugovor o osiguranju sa BIB,
zbog pljačke BIB je tražila nadoknadu od ove osiguravajuće kuće. „Bosna Sunce“
nije udovoljila zahtjevu BIB i otvoren je sudski spor tužbom BIB protiv
osiguravajuće kuće.
BIB je morala ovo sporno potraživanje od „Bosna Sunce“
osiguranja obezbjediti rezervisanjem sredstava za sporne plasmane u tom iznosu.
Da bi se to premostilo, ovo sporno potraživanje otkupljuje nerezidentna firma
„Chicago insurance company“. Nakon toga ova firma dobija kredit više od 400.000
EUR od BIB, a kao obezbjeđenje ovog kredita „Chicago insurance company“ daje banci
upravo ovo sporno potraživanje BIB-a od „Bosna Sunce“ osiguranja.
Ključni igrač za sve ove radnje plasmana i novčanih
transfera povezanih pravnih lica je Litvanac Edvinas Navickas, direktor Balkan
Investment Banke. Upućeni, koji su sa njim sarađivali, tvrde da raspolaže
pečatima svih tih povezanih nerezidentnih firmi sa sjedištima po bijelom
svijetu, i za njih ovjerava sve što je potrebno u ovim transferima.
Pored odobravanih kredita plasiranih u inostranstvo, uz
sumnjivo obezbjeđenje, i na drugi način su iznošeni novci. Primjeri su kupovina
vlasničkih udjela u preduzećima u Litvaniji sa nikakvom istorijom poslovanja,
kupovina poslovnih objekata takođe u Livaniji sa astronomski pretplaćenim
iznosima (sve primjeri iznošenja novca od deponenata Banke - stanovništva i RS)
koji bi se, samo dijelom, posle vratili u smislu ulaganja u dokapitalizaciju
Banke (npr. dokapitalizacija 2008. godine za dodatnih 9 mil KM), a naša Agencija
za bankarstvo RS je objeručke prihvatala takvu dokapitalizaciju.
Konkretno, cijeli aranžman dokapitalizacije izvršen je
uz saglasnost ABRS čija je dugogodišnja direktorica Slavica Injac,
nedvosmisleno, pod ogromnim uticajem Vlade RS otkako je SNSD preuzeo izvršnu
vlast u RS.
Prvo su dva, od ukupno 4 tadašnja akcionara BIB-a, izvršili
prodaje Balkan Investment Banci. Prvo je akcionar UBIG iz Kaunasa u Litvaniji,
za iznos nešto manji od 5 miliona KM , prodao poslovni prostor u Kaunasu u
Litvaniji, za navodne potrebe filijale BIB u tom gradu.
Zatim je, takođe akcionar, firma Balkan investment
menadžment dobila od BIB nešto više od 4 miliona KM za prodate akcije (do 30% u
to vrijeme privatizacionog investicionog fonda, a trenutno zatvorenog
investicionog fonda). Pri tome su akcije kupljene po znatno višoj cijeni od
tržišnih i nominalnih vrijednosti.
Kada su na taj način ova dva akcionara Balkan Investment
Banke dobili novac, onda su taj isti novac uplatili Balkan Investment Banci na
ime dokapitalizacije od 9 miliona KM, što je ABRS na čelu sa Slavicom Injac
smatrala normalnim i zakonitim.
Cijeli ovaj transfer ilustruje da se sa novcem građana
RS u stvari izvršila dokapitalizacija banke od 9 miliona KM, a razlog je bio u
zahtjevu ABRS da BIB mora biti dokapitalizovana upravo za ovoliki iznos, zbog
izloženosti depozita u banci velikom kreditnom riziku po plasmanima banke
povezanim pravnim licima i zbog neadekvatnosti kapitala.
Kao što se vidi BIB je, od kako postoji, u stvari bila
neto izvoznik kapitala iz Republike Srpske, odnosno novac (iz depozita) se
plasirao u inostransvo i u većem iznosu nego što iznosi vrijednost kapitala
Banke.
Ova banka je novac građana RS, koji je u vidu depozita
bio u toj banci, transferisala i na druge načine povezanim pravnim licima po
svijetu.
BIB je, primjera radi , izvršila kupovinu vlasničkih
udjela velikog broja firmi sa sjedištem u Kaunasu u Litvaniji. Interesantno je
da su sve te firme imale identičnu adresu sjedišta u Kaunasu (K. Dolenche 64),
što mora proizvesti sumnju da se radi o povezanim firmama istog vlasnika, a na
taj način je u Litvaniju otišlo preko 10 miliona KM depozita građana RS.
Posebna priča je transferisanje depozita Balkan
Investment Banke iz Republike Srpske u sestrinsku banku istog vlasnika u
Litvaniji pod nazivom „UKIO BANKAS“, koju je Centralna banka Litvanije početkom
februara ove godine stavila pod prinudnu upravu.
Portal „Capital.ba“ objavio je prije gotovo dva mjeseca,
između ostalog slijedeće:
“Centralna banka Litvanije saopštila je da je cilj
preuzimanja upravljanja nad Ukio bankas osigurati bankarski sistem. Centralna
banka, u saopštenju, je navela da su pronašli previše rizika i utvrdili da nije
uloženo dovoljno napora da se osigura financijska sigurnost u Ukio Bankas. Evropska
banka za obnovu i razvoj je saopštila danas da podržava Šauliu Bankas da
preuzmu određenu osnovnu bankarsku imovinu Ukio Bankas nakon odluke Centralne
banke Litvanije.
Pozdravljamo ovaj
brzi potez kao odlučujući korak prema konsolidaciji domaćeg bankarskog sektora
i jačanju njegove stabilnosti. To će nam pomoći u prevladavanju nesigurnosti i
podržati povjerenje i povjerenje u cijelom sektoru,
rekao je Jean-Marc Peterschmitt, direktor EBRD-a za Srednju i Jugoistočnu
Evropu.
EBRD je najveći pojedinačni akcionar Šauiliu Bankas sa
19,6 posto akcija.
Centralna Banka Litvanije je pozdravila ovu izjavu ocijenivši
da bi to mogla biti jedna od opcija za brzo rješavanje aktualnih problema”.
Ništa više nije potrebno reći, osim postaviti pitanje: kakva
je sudbina depozita građana RS koji su bili u Balkan Investment Banci, a
transferisani su na Ukio Bankas u Litvaniju? Da li su ti depoziti sigurni ili
su blokirani?
Kada kažemo da je teško utvrditi vlasničku povezanost lica
sa bankom i UBIG-om mora se napomenuti
da je za to znao tadašnji predsjednik Vlade RS Milorad Dodik, jer je u martu
2009. godine dolazio i Romanov lično kod njega da se dogovaraju oko kredita za
fabriku glinica „Birač“ , a medijski je to praćeno sa prijetnjama izlaska 1000
radnika „Birča“ pred zgradu Vlade RS (kao da je riječ o državnom, a ne
privatnom preduzeću). Predsjednik Vlade RS Dodik je tada obećao dodjelu kredita
„Birču“ iz sredstava IRB RS (postavlja se pitanje kako premijer može obećati
dodjelu kredita pogotovo preko poslovne Banke).
Poslije toga, gle čuda, odobrava se kredit „Energoliniji“
doo Zvornik (5 mil KM), a ne „Birču“ gdje su radnici i zaposleni, iako u tom
momentu, takođe, povezano lice „Balkal“ AD duguje višemilionske iznose državi (cca
8 mil KM samo Poreskoj upravi RS).
„Energolinija“ je firma registrovana u Sarajevu, a
vlasnik ove firme je off shore kompanija sa nekih od poreskih rajeva (Kajmanska
ostrva, Djevičanska ostrva i sl.).
Ovom preduzeću kredit od 5 miliona KM odobrava IRB RS
posredstvom Balkan Investment Banke AD Banjaluka.
„Energolinija“ je preduzeće koje je osnovano u krugu
fabrike glinice „Birač“. Imovina koju ima „Energolinija“ je zemljište, oprema i
nekretnine koje su kupljene iz ovog odobrenog kredita od fabrike glinice „Birač“.
Na taj način je formalno „Energolinija“ dobila kredit, a suštinski novac je
dobila Fabrika glinice Birač, jer Balkan Investment Banka nije mogla plasirati
IRB-eov kredit povezanom pravnom licu zbog Agencije za bankarstvo RS. Pravi
vlasnik „Energolinije“ se formalno ne zna, ali oni koji su odobravali kredite „Energoliniji“
sigurno dobro znaju čije je preduzeće, jer kako bi drugačije dali kredite
ovakvim firmama u višemilionskim iznosima, pogotovo za ovakve namjene.
Ali tu nije kraj kreditima „Energoliniji“. IRB RS je, iz
linije kredita iz sredstava dobijenih od Evropske razvojne banke (EBRD), dodijelila
kredit od 19,4 miliona KM istoj ovoj firmi pod parolom“spašavamo Birač“, ali
ovaj put bez posredničke banke.
Interesantna je istorija ovog kreditnog zahtjeva. Prvi
put „Energolinija“ je tražila kredit od 20 miliona KM, a ovaj kreditni zahtjev
je odbio tadašnji direktor IRB RS Milenko Pavlović, jer je znao kolika je
izloženost riziku ovakvog plasmana IRB RS bez posredničke banke.
Poslije toga, milom ili silom, je dao ostavku.
Nakon njegovog odlaska „Energolinija“ obnavlja kreditni
zahtjev, ali ovaj put u visini od 19,4 miliona KM.
Nova direktorica IRB RS, na kreditnom odboru IRB (tzv.mali
odbor), odobrava svega 6 miliona KM, smatrajući da je to iznos primjeren
izloženosti riziku ovakvog plasmana.
Veliki kreditni odbor IRB RS (čitaj Vlada RS), mimo odluke
„malog kreditnog odbora“, odobrava „Energoliniji“ svih 19,4 miliona KM!
Niko živ ne može za stanje u „Birču“ amnestirati režim
na vlasti. Svi su upetljani do ušiju u sve ove transfere, iza kojih stoji
prijateljski odnos Romanova i Dodika, što potvrđuju krediti dati „Energoliniji“,
ali i opisano stanje u Balkan Investment Banci.
Ovu banku su u više navrata kontrolisali kontrolori iz
Agencije za bankarstvo RS i kroz svoje izvještaje o kontroli Balkan Investment
Banke ukazali na ozbiljnost stanja u ovoj banci, strahovito izloženoj rizicima
plasmana (npr. Izvještaj iz 2008.godine). Pitanje je zbog čega je Slavica Injac
ćutala i tolerisala ono što sav bankarski svijet u RS zna u vezi sa ovom
bankom. Ali nažalost i ne samo sa ovom bankom; još dvije manje banke su u sličnoj
situaciji, i obje su u vlasništvu lica neskriveno bliskih režimu i strankama na
vlasti!
Kako je došlo do dugovanja Balkala?
„Birač“ je tih godina radio uslužnu preradu za „Balkal“,
odnosno svu sirovinu je od „Boksita“ kupovao „Balkal“ i davao na preradu Birču
i plaćao samo mizernu cijenu za istu uslugu, a potom bi cjelokupnu proizvedenu
glinicu izvozio takođe povezanim licima pre svega KTF-u (AB Kauno Tiekimas
Filialas), koja je „kupila kajmak“ na ovoj berzanskoj robi. Kako opet ne bi
prikazali dobit u RS i time plaćali porez vlastima RS, oni su, takođe po niskim
cijenama, glinicu prodavali KTF-u.
Iako su glinicu izvozili po nešto višim cijenama nego
što su plaćali fabrici glinice „Birač“ (prava berzanska cijena se fakturisala stvarnim
kupcima tek od strane KTF-a, koji je ostvarivao stvarnu dobit od prodaje) i
pored ovakvog poslovanja sa relativno malom prikazanom dobiti, ostali su dužni Poreskoj
upravi RS cca 11 mil KM .
„Balkal“ je ugašen, a dugovi su ostali, i u približno
isto vrijeme kada se „Balkal“ ugasio, nikla je „Energolinija“, a iz prethodnog
je i laiku jasno da je režim u RS dobro znao da su i „Balkal“ i „Energolinija“
u vlasništvu iste grupe. „Balkalu“ je zaboravljeno 11 miliona KM poreskog duga,
a „Energoliniji“ je odobreno ukupno 24,4 miliona KM kredita.
Šta normalan čovjek na sve ovo može da kaže posmatrajući
trenutnu navodnu nemilosrdnu borbu režimske Vlade RS da spasi interese RS od
„Litvanskih lopova“?!
Nakon gašenja „Balkala“ (guranjem u stečaj sa milionskim
obavezama državi) osniva se novo povezano lice pod nazivom „Alumina“, koja
preuzima posao „Balkala“, a vlast u RS opet o tome navodno ništa nije znala,
što je sigurno neistina.
Litvanci su eksperti u poslovanju sa povezanim licima i
osnivanju istih gde samo naši organi nisu u stanju da utvrde povezanost i
nepravilnosti u poslovanju, dok su vlasti Litvanije recimo uvele prinudnu
upravu u UKIo banku (takođe u vlasništvu UBIG-a, odnosno Romanova) u Litvaniji.
Naša ABRS je trebala da uvede prinudnu upravu u BIB prije 4, 5 godina, kako bi
se sačuvali depoziti, dok je sada već Litvancima potpuno svejedno šta će
uraditi vlasti RS.
U RS iza njih su ostali samo dugovi, a novac je godinama
transferisan na prethodno opisani način.
Postoji još jedna dimenzija aktivnosti Balkan Investment
Banke u Republici Srpskoj. Njena politika plasmana (plasiranja kredita i
trgovanja hartijama od vrijednosti), kao i politika uvećanja depozita, bila je
u mnogim slučajevima pod direktnim političkim uticajem pojedinaca iz vladajućeg
režima.
Na primjer, tokom 2010. godine, TE Ugljevik je raspisala
tender za stavljanje svojih depozita na račune banaka. Između ostalih, javila
se i Balkan Investment Banka. Tenderski uslov za sve banke je bio da
„korespodentni rang banke“ ne smije biti ispod ocjene 3. Iako je BIB bila ispod
te ocjene na nižem rangu 4, dobila je tender i time i depozit od 10 miliona KM.
Zašto? Ko je to odobrio? Neko moćan, bez dileme!
Balkan Investment Banka je plasirala (komisiono) i
sredstva IRB iz tzv. Ekonomsko razvojne komponente.
Najpoznatiji slučaj je kredit firme „Fruit eco“ od 3 miliona
KM čiji je suvlasnik u to vrijeme bio Igor Dodik, sin tadašnjeg predsjednika
Vlade RS, a drugi suvlasnik Miroslav Dobrić.
Ova firma vraća kredit Balkan Investment Banci. Ali
interesantno je da je Miroslav Dobrić od iste ove banke nešto ranije dobio
kredit od milion KM, za koji tada nije imao nikakva sredstva obezbjeđenja.
Bivši zaposleni u ovoj banci, koji su iz nje pobjegli,
tvrde da je kredit dobio bukvalno na ličnu kartu. Zašto? Ko je to odobrio? Neko
moćan, bez dileme!
Međutim, postoji manje poznat slučaj kredita IRB-a
posredstvom Balkan Investment Banke, koji je dodijeljen, u visini od 2,5
miliona KM, firmi „Žepa inzinjering NPŽ doo“ Rogatica, čiji je vlasnik Enver
Štitkovac, poznatiji pod nadimkom Žuti iz Žepe.
On je mehanizacijom svoje firme „Žepa inžinjering doo“
Sarajevo asfaltirao puteve uoči lokalnih izbora 2008. godine, u širem području
Srebrenice, prema zahtjevu lokalnih moćnika SNSD-a. Bez tendera i bilo kakve
dokumentacije je asfaltirao put između Han Pijeska i Žepe. Obećano mu je da će
dobiti kredit IRB-a. Budući da kredit ne može dobiti firma koja nije
registrovana u RS, on je kredit dobio na svoju firmu iz Rogatice, koja je
kredit trebala da utroši za kupovinu opreme i obezbjeđenje obrtnog kapitala za
djelatnost iz sektora industrijske prerade poljoprivrednih proizvoda (navodno
ljekobilja).
Za obezbjeđenje ovog kredita Žuti je pod hipoteku stavio
građevinski objekat industrijske hale i neko terensko vozilo, procijenjeno od
BIB na 250.000 KM.
Na precijenjenu vrijednost hipoteka Žuti je dobio 2,5
miliona KM kredita IRB, posredstvom Balkan Investment banke.
Interesantno bi bilo znati vraća li Žuti kredit BIB-u.
Osim ovakvih, prethodno opisanih kredita, Balkan
Investment Banka je davala i mnogim drugim kredite bez obezbjeđenih adekvatnih
kolaterala iz vlastitog kreditnog potencijala, kao što je slučaj sa firmom „Igo
Steel“ iz Laktaša, koja je nedavno uhvaćena u krađi struje u akciji MUP-a RS i
veliki je poreski dužnik. I za ovu firmu se zna da je njen vlasnik vrlo blizak
nekim ljudima iz režimske vrhuške.
Trgovanje hartijama od vrijednosti koje je emitovala ili
posjedovala Balkan Investment Banka jedna je od omiljenih aktivnosti IRB RS.
U periodu od decembrа 2010. godine do krаjа februаrа
2011. godine Bаlkаn Investment bаnkа, čiji je vlаsnik UKIO grupа iz Litvаnije,
(kojа je evidentno u dobrim vezаmа sа režimom), nа tržište hаrtijа od
vrijednosti emituje obveznice i аkcije u više emisijа.
Višemilionski iznos ovih hаrtijа od vrijednosti kupuje
IRB RS posredstvom fondovа u njenom sаstаvu. Procijenjeno,
prema dostupnim podacima, u vrijednosti od oko 10 miliona KM.
U julu mjesecu 2011. godine nа Bаnjаlučkoj berzi
pojаvljuju se obveznice emitentа „Kаlderа kompаnije“ Lаktаši, preduzećа u stopostotnom
vlаsništvu Milenkа Čićićа iz Lаktаšа, nominаlne vrijednosti 7 miliona KM, sа dospijećem nа 22 godine, koje kupuje Bаlkаn
investment bаnkа i niko drugi.
Vlаsnik ovog preduzećа je istovremeno i vlаsnik hotela „Kаlderа“
u Aleksаndrovcu kod Lаktаšа, koji je trаdicionаlno okupljаlište vrhuške režimа
nа vlаsti.
Te obveznice Miće Kaldere početkom ove godine kupila je
IRB od Balkan Investment Banke. Nikom drugom nije palo na pamet da u ove
hartije od vrijednosti vrijedi ulagati osim IRB-u. Zašto? Ko je to odobrio?
Neko moćan, bez dileme!
I na kraju ove horor stvarnosti oko poslova Litvanaca u
RS slijedi „šlag na tortu“!
U BILANSU STANJA BALKAN INVESTMENT BANKE
31.12.2012.GODINE, KOJI JE OBJAVLJEN OVIH DANA, PRIKAZAN JE UKUPAN NETO GUBITAK
OVE BANKE TOKOM 2012. GODINE OD 33.634.083 KM.
ISTOVREMENO, U IZVJEŠTAJU O PROMJENAMA U KAPITALU OVA
BANKA NA DAN 31.12.2012.GODINE IMA UKUPAN OSNOVNI KAPITAL OD 35.000.000 KM.
UKUPAN OSNOVNI KAPITAL BALKAN INVESTMENT BANKE VEĆI JE
OD NJENOG NETO GUBITKA ZA SVEGA 1.365.917 KM.
KAPITAL I GUBITAK BALKAN INVESTMENT BANKE SU SKORO
IZJEDNAČENI!
Sve što je naprijed napisano potvrđuje moje opravdane
sumnje da je ova banka pred kolapsom i da joj slijedi sudbina još gora od
sudbine starije sestre banke u Litvaniji, dakle prinudna uprava i direktno
uplitanje države da se spasi što se spasiti može.
Takođe, sve što je naprijed napisano ide u prilog potrebe
sveobuhvatne istrage, prije svega u Balkan Investment Banci, jer je istraga u „Birču“
besmislena bez istrage u ovoj banci.
Nedavno je na jednom skupu ministar finansija RS Zoran
Tegeltija rekao da Vlada RS mora hitno upumpati 30 miliona KM u Balkan
Investment Banku da bi se spasilo 70 miliona KM depozita građana, firmi, Vlade
RS, opština i drugih deponenata kod ove banke.
To je sigurno jedina mogućnost koja je kao opcija samo
manje zlo, a nikako dobro!
Ali, mora se dati odgovor na pitanje ko je odgovoran za
ovoliko ispumpavanje depozita Balkan Investment Banke?
Sumnjam da će odgovor na to pitanje, potkrepljeno u ovom
tekstu brojnim primjerima, dati istražni tim Vlade RS.
Jer, ako budu išli do kraja neminovno moraju doći do
svoga kraja !
