Opozicija formirala Savez za promjene i prestravila Gospodara straha

Piše: Slobodan Vasković

Savez za promjene, koji je formiran u Banjaluci, najznačajniji je događaj na političkoj sceni Republike Srpske, od 1997. godine do danas.

Prije sedamnaest godina, došlo je do raskola u tada vladajućem SDS-u, kada je Biljana Plavšić otkazala poslušnost vrhu stranke i krenula u neizvjesni politički boj.

Sama Plavšićeva je u toj borbi politički zgasnula, ali je ta 1997. izrodila Milorada Dodika, koji je uspio da u proteklih sedamnaest godina, u raznim kapacitetima, bude cijelih dvanaest godina na vlasti.

Dugi period vladavine i nevjerovatni politički obrti koji su je obilježili - prelazak od Zapada do Istoka, od Miloševića do Koštunice i Tadića, od socijaldemokrate do ultraša.., na kraju su glavnog protagonistu Milorada Dodika doveli u situaciju da postane političar obasut epitetima, koji su krasili njegove protivnike s kraja devedesetih.

Dodik, koji je za sebe nekada tvrdio da je protivnik svakog Režima, sam je stvorio Režim, istovjetan onim koje je, svojevremeno, kritikovao.

Vremenom je taj Režim iznjedrio otpor, koji se materijalizovao u vidu Saveza za promjene.

Nekoliko je paradoksa u ovoj sličnosti političke 1997. i 2014. godine.

I tada i sada SDS i Dodik su bili na suprotstavljenim stranama, s tim što je prije 17 godina SDS, u očima cijelog svijeta (sem Rusije), viđen kao stranka čija politika je destruktivna, totalitarna i nazadna.

U 2014. godini Dodik je u očima cijelog svijeta (sem Rusije), viđen kao osoba čija politika je destruktivna, totalitarna i nazadna.

Istorija se ponavlja, ali, nažalost, prebrzo na ovim prostorima.

Postoji i jedna značajna razlika - 1997. godine tadašnje demokratske promjene snažno su podržane od Međunarodne zajednice (i finansijski i vojno); sedamnaest godina kasnije Međunarodna zajednica sjedi na tribinama političke arene u BiH, ne navijajući otvoreno ni za jednu stranu i čeka razrješenje političkog sukoba.

Istina, Dodikov Režim upire prstom u pripadnike Saveza optužujući ih za saradnju sa strancima, ali ta je priča potpuno neosnovana i posledica je pogrešnog ubjeđenja režimskih spin doktora da na matrici “patrioti-izdajnici”, mogu nešto ušićariti. (Od nje je jedino gluplja režimska mantra o SDS-u, čije je kompletno ratno i poratno rukovodstvo završilo u Hagu, kao “probosanskoj stranci”).

Ta matrica ne važi u ambijentu potpune ekonomske i finansijske propasti, socijalne bijede i enormne nezaposlenosti, što je sumorna slika Republike Srpske danas. Za devet godina vlasti su potrošile 29 milijardi maraka, što je nevjerovatna cifra. U njoj je i preko pet milijardi maraka podignutih kredita. Ove brojke govore o svoj rastrošnosti vladajuće kaste, njihovom bahatom ponašanju i rasipništvu. Ove brojke su i dovele do formiranja Saveza za promjene, jer je Režim oteo građanima i prosjački štap.

Savez čini jedanaest opozicionih parlamentarnih i vanparlamentarnih stranaka, veći broj nevladinih organizacija i pojedinaca iz javnog života Republike Srpske koji su potpisali Deklaraciju o osnivanju krovne organizacije.

Okosnicu grupacije čine SDS, PDP i NDP, a nastupiće na opštim izborima u oktobru kao jedinstven politički blok, sa zajedničkim kandidatima za predsjednika RS i člana Predsjedništva BiH s ciljem formiranja zakonodavne i izvršne vlasti na svim nivoima u RS i BiH.

Savez je odbacio svaku mogućnost treće varijante - koaliranja sa strankama iz vlasti, prije svega sa SNSD-om.

Formiranje Saveza dovelo je do “Ili-ili” varijante u kojoj će svi – i birači i dosad neopredijeljene političke opcije morati da se odluče ili za grupaciju koju predvodi SDS ili za mehanizam na čijem je čelu SNSD.

Priče o “trećem putu”, koje poslednjih dana forsira DNS, ovdašnja inačica JUL-a, služile su samo za “ubijanje vremena” dok se nije počelo sa konačnim utvrđivanjem busija.

Formiranje Saveza označilo je i taj trenutak, nakon čega DNS više neće moći opstati “ni na nebu ni na zemlji”, već će se morati prikloniti jednoj strani. Tu interesnu organizaciju vode iskusni menadžeri i sigurno su svjesni da stajanje između dva snažna bloka u ovako napetoj (“na nož”) političkoj situaciji znači izvjesno stradanje lažnih “neutralaca”.

DNS će morati da se opredijeli, a njihova priča o tome “kako niko neće moći formirati vlast bez DNS-a” je neodrživija čak i od “trećeg puta”, jer ta stranka neće dostići gabarite koji bi joj omogućili situaciju “jezička na vagi”.

Širina i kolorit Saveza veoma su uplašili glavne komandante Režimskih snaga: na jednom mjestu okupilo se veoma veoma veliko i šaroliko društvo, odlučno da ih ukloni sa vlasti.

Prenervozne reakcije Milorada Dodika i njegove političke igračke Željke Cvijanović do detalja to potvrđuju.

Dodik je rekao da formiranje opozicionog političkog bloka neće donijeti “nikakve promjene i da to više govori o nemoći, nego o moći opozicije”.

Upravo je suprotno, a izuzetno veliki broj stranaka, organizacija i pojedinaca koji su pristupili/podržali Savez, svjedoče da se Gospodara straha, što Dodik jeste već dugih devet godina, sve manje plaše, odnosno da je ogroman broj onih koji ga se više uopšte ne plaše. Što je samo godinu ranije bilo nezamislivo.

Sam Dodik je, definitivno, u strahu, jer više ne može uplašiti gotovo nikoga, ma šta činio i to je ono što mu ne dozvoljava da se u ovom trenutku racionalno ponaša.

Njegova cinična opaska o “Savezu za sahrane” i o “sahrani RS”, posledica je realne činjenice da njegove političke ambicije sve više tonu i da je svakim danom sve više spremnih da ga, u političkom smislu, potpuno poraze.

Teške su i velike Dodikove političke rane, a inkorporiranje Marinka Umićevića u SNSD neće ih zacijeliti.

To jeste kvalitetan potez, jer Umićević je pošten i radan čovjek, ali je premalo da bi se zaustavio narastajaći otpor Režimu. I neskrivena želja i htijenje da se on ukloni.

Brojne unutastranačke bitke koje se biju u SNSD-u, dodatna su „so na ranu“ lideru te stranke, jer ih ne uspijeva zustaviti niti će mu to poći za rukom u narednom periodu.

To što ih on, pred javnošću, još uvijek donekle uspješno prikriva, neće spriječiti paranje stranačkog džempera. Dezintegracioni procesi snažno su zahvatili SNSD i Dodik je toga svjestan. Kao i činjenice da ih ne može zaustaviti.

Njegova politika rasula se u prah i pepeo; ostale su mu samo neistine, manipulacije, primitivizam, vriska i jezik mržnje.

Ukoliko uspije da pobijedi na izborima sa tim alatima, onda svaka čast.