piše:
zurnal.info
Lovačka
udruženja postoje da bi se ljudi kojima je lov hobi družili, ali i da bi radili
na očuvanju prirode i životinja, te da bi unaprijedili lovnu etiku. Tako bi bar
trebalo biti. Nažalost, i ova oblast postala je plodno tlo za razne
malverzacije i bogaćenje pojedinaca na štetu lovačkih udruženja.
Politika
se upetljala u proceduru u vezu sa dodjelom lovišta, preko noći se osnivaju
nova lovačka udruženja, krivične prijave pljušte na sve strane, ali institucije
ne reaguju, iako se putem lovačkih udruženja vrti ogroman novac koji završava u
džepovima moćnih pojedinaca.
U Republici Srpskoj ima oko 25.000 lovaca, koji su raspoređeni u lovačka udruženja u svojim opštinama. Svi oni plaćaju članarinu, koja se u prosjeku kreće oko 130 maraka na godišnjem nivou. Od te članarine lovačka udruženja su dužna da Lovačkom savezu Republike Srpske uplaćuju taksu, koja poslednje tri godine iznosi po 19 maraka. Prije toga, u poslednjih 15 godina, ta taksa je iznosila od 22 do 28 maraka. Kada se pomnoži broj lovaca u RS-u sa prosječnom taksom koju plaćaju, dobije se cifra od blizu milion maraka na godišnjem nivou kojom raspolaže Lovački savez RS i lovačka udruženja.
Pobuna lovaca
Novac je osnovni razlog zašto pojedinci godinama, koristeći se raznim muljažama i manupulacijama, opstaju na čelu lovačkih udruženja, koja u prosjeku imaju po 700 članova. Prema izvorima Žurnala, mnogi od predsjednika lovačkih udruženja vode duplo knjigovodstvo, lažiraju izvještaje koje predaju Agenciji za posredničke, informatičke i finansijske usluge APIF i predstavljaju na skupštinama lovačkih udruženja, ne prijavljuju stvaran broj lovaca, a razliku prikazanog i stvarnog novca stavljaju u svoje džepove. Na taj način se pljačla i Lovački savez RS i lovačka udruženja, ali i budžet RS.
Posebna priča je organizovanje lova za lovce iz inostranstva, najčešće za one iz Italije. Italijanski lovci najčešće love ptice, a predsjednici ovdašnjih lovačkih udruženja su osmislili načine kako da dodatno zarade na tom poslu. Oni samostalno, mimo lovačkih udruženja, ugovaraju lovove za italijanske lovce, naplaćuju zakupe poljoprivrednih parcela za odsrel, koje se po lovnoj sezoni naplaćuju od 10 do 20 hiljada maraka, inostranim lovcima obezbjeđuju prenoćišta, u pravili kod rodbine, a nerijetko članovi porodice predsjednika lovačkih udruženja budu i lovočuvari. Uz to, inostranim lovcima se obezbjeđuje i čišćenje ulovljenih ptica, koje se naplaćuje po deset maraka, ali i navodna policijska zaštita, koja košta do 2.000 maraka.
Sve ovo dovelo je pobune određenog broja lovaca koji su u svojim opštinama, nezadovoljni radom predsjednika lovačkih udruženja, koji su na tim funkcijama i po 15 godina, počeli da osnivaju nova lovačka udruženja.
Lovci političari
Lovci Lovačkog udruženja „Mrakovica“ iz Prijedora podnijeli su krivičnu prijavu protiv bivšeg predsjednika tog lovačkog udruženja, a tužilaštvo je podiglo optužnicu. Dragan Bojanović, bivši predsjednik udruženja “Mrakovica”, i njegova saradnica Svjetlana Kesar terete se da su oštetili ovo lovačko udruženje za oko 93.000 maraka, a da su sebi nezakonito pribavili korist od 76.000 maraka.
Lovac je i visoki funkcioner SNSD-a Nebojša Radmanović, koji je prije dvije godine koristio vladin helikopter za odlazak u lov. Radmanović je, prema izvorima Žurnala, direktno upetljan i u dodjelu lovišta na području Doboja, gdje je u jednom lovu, istinski bi lovci rekli krivolovu, odstrijelio 12 srna. Dio lovišta, gdje je Radmanović bio u lovu, obezbjeđivala je njegova službena pratnja, koja je na kraju odstrijeljenu divljač strpala u gepeke i odvezla u nepoznatom pravcu. Zbog direktne umiješanosti Radmanovića u dešavanja u vezi sa dodjelom lovišta na području Doboja, nijedno lovačko udruženje iz tog grada nije dobilo svoje lovište.
Poznato je da je i ministar unutrašnjih poslova Dragan Lukač ostrašćeni lovac. Poslednjih par godina on učestvuje u lovu, ali i krivolovu na području Kozarske Dubice, gdje mu je domaćin Slobodan Borojević, protiv koga banjalučko Tužilšatvo vodi istragu.
Borojević je predsjednik Lovačkog udruženja “Jelen” iz Kozarske Dubice već 15 godina i to zahvaljujući raznim mahinacijama i pomoći uticajnih ljudi iz pravosuđa.
Sekretar Osnovnog suda Banjaluka Tomislav Čavić omogućio je Borojeviću 2005. godine da bez odobrenja Skupštine lovačkog udruženja promijeni Statut kako bi dobio neograničen broj mandata. Uz to, Borojević se lažno predstavio kao predsjednik Skupštine lovačkog udruženja, što nikada nije bio. Tomislav Čavić je, uz pomoć bivšeg predsjednika Osnovnog suda Banjaluka Milana Tegeltije, omogućio Borojeviću da samovoljno, retroaktivno, nakon pet godina, promijeni Statu udruženja, iako se svaka promjena Statuta u roku od 15 dana mora prijaviti nadležnom sudu.
Ministar Lukač je, prilikom dodjele lovišta lovačkim udruženjima, pomogao Borojeviću da udruženje “Jelen” dobije lovište, iako su nadležne institucije bile upoznate sa svim zloupotrebama koje je počinio Borojević.
Ministarstvo poljoprivrede je prvo 12. marta ove godine odbilo da, zbog nezakonitosti koje je počinio Borojević, Lovačkom udruženja “Jelen” dodijeli lovište. Potom se 24. marta sastaje Komisija za dodjelu lovišta, na čijem čelu je bio pomoćnik ministra za pitanja šumarstva i lovstva Goran Zubić, koja predlaže ministru poljoprivrede i šumarstva Stevi Mirjaniću da ipak lovište u Kozarskoj Dubici da na gazdovanje udruženju “Jelen”. Mirjanić ne potpisuje takvu odluku, jer je bio potpuno svjestan da za to nema zakonski osnov. Štaviše, Mirjanić je morao, zbog počinjenih malverzacija, Lovačkom udruženju “Jelen” oduzeti dozvolu za korištenje lovišta. U međuvremenu, zbog ogromnih političkih pritisaka Zubić podnosi ostavku, a onda na scenu stupa ministar Lukač. Telefonom kontaktira ministra Mirjanića i traži od njega da potpiše odluku kojom se lovište Kozarske Dubice daje udruženju “Jelen”. Mirjanić 28. marta potpisuje ugovor kojim lovište u Dubici daje na gazdovanje udruženju “Jelen”, odnosno Borojeviću.
Policija u lovištima
Zanimljivo je da je ministar policije Republike Srpske, u to vrijeme direktor Komunalne policije u Banjaluci, učestvovao u krivolovu u graničnom području između opština Kozarska Dubica i Gradiška. Lukač je 16. septembra 2014. u mjestu Sivolinac učestvovao u krivolovu na jelene, koji su zbog visokog vodostaja Save prešli iz Hrvatske u BiH. Tada je pozvana policija iz Kozarske Dubice, a pojavila se i policija iz Gradiške, koja je bukvalno blokirala policiju iz Dubice dok se Lukač i njegovo društvo ne izvuku sa tog područja. O svemu tome postoje dokazi.
Koliko su lovišta unosni poslovi potvrđuje i podatak da je Mićo Kraljević, osuđeni kidnaper, iskoristio svoj uticaj i moć kao funkcioner SNSD-a da tamošnje lovište pripadne Lovačkom udruženju “Igrište”, a ne udruženju “Birač”, koje je ranije njim gazdovalo.
I ministar zdravlja Dragan Bogdanić poklonik je lovstva. On dugo nije dozvoljavao da lovišta oko Teslića budu dodijeljena bilo kom lovačkom udruženju iz te opštine, ali je nedavno na intervenciju predsjednika Ustavnog suda Republike SrpskeDžerarda Selmana lovište dodijeljeno udruženju “Tetrijeb”, čiji je predsjednik Željko Sekulić.
