piše: Slobodan Vasković
Demoni su obuzeli značajan dio
episkopa Srpske pravoslavne crkve: tako mitropolit Amfilohije upokojava Vladu i
Skupštinu Srbije (antihrišćanski i nekanonski postupak, jer pravoslavlje ne
poznaje upokojenje živih ljudi), penzionisani vladika Atanasije prijeti
upokojenjem premijera Srbije Ivice Dačića, a samorukopoloženi biskup
hercegovački Grigorije uspio je upokojiti vladiku Vasilija. Kako stvari stoje,
ovaj episkopski Orkestar za sahrane (pravoslavni ZZ top), mogao bi vrlo lako „upokojiti“
Srpsku pravoslavnu crkvu, ukoliko nastave svoj razorni pohod, čiji je krajnji
cilj tron Patrijarha SPC-a.
Sva Amfilohijeva i Atanasijeva
priča o bolu koji trpe zbog, kako tvde, izdaje Kosova najobičnija je obmana,
baš kao i Grigorijevo moralisanje nad Kačavendinom homo-orijentacijom, potvrđenom
snimcima „bratskih“ poljubaca i zagrljaja, koji su prethodnih nedelja
preplavili net.
I Kosovo/Briselski sporazum i
homo - Vasilije samo su moneta za potkusurivanje, dobro došla municija najvećeg
kalibra za konačan obračun unutar SPC-a, koji bi se trebao desiti na majskom Saboru,
što počinje krajem mjeseca. Cilj je raskrčiti put prema tronu patrijarha,
obezbijediti da se idući poglavar SPC-a bira prostom većinom, odnosno čim neko
od vladika dobije 50% plus jedan glas postao bi patrijarh (sada je na djelu
biranje apostolskim žrijebom, gdje u posljednji krug ulaze trojica sa 50% plus 1
glasova, nakon čega se patrijarh izvlači žrijebom) i, naravno, obezbijediti
većinu unutar Sabora da bi se sve planirane novotarije implementirale.
Prvi korak tog plana bilo je
raščinjenje episkopa Artemija, nakon čega su Amfilohije i Atanasije „prisvojili“
Kosovo, zloupotrebljavajući dešavanja oko njega za svoje uskogrude ciljeve.
Srbi koji su ostali i opstali na Kosovu, nakon svega što se desilo, sada bi trebalo
da im posluže za konačni obračun unutar SPC-a i preuzimanje vlasti u crkvi. Egzodus
ka Srbiji bio bi idealna varijanta za „AAG“, te „milosrdne anđele“ SPC-a.
Nakon „upokojenja“ Artemija,
trojac je krenuo sa drugim dijelom plana-slabljenjem svojih protivnika pomoću
sebi naklonjenih medija, u kojima im otvaraju afere, iznoseći prljavštine iz
njihovog života. Iako je stvarna istina da iznose prljavštine SPC-a.
Amfilohije, Atanasije i Grigorije,
može se slobodno reći, nalaze se u predizbornoj kampanji i ne biraju sredstva
da dođu do cilja. (Logističku podršku daju im srbijanska Demokratska stranka i
SNSD. Grigorije i Dragan Đilas zajedno su studirali i, prema riječima aktuelnog
predsjednika DS, zajedno rušili Slobodana Miloševića, a Milorad Dodik između Vasilija
i Grigorija, izabrao je hercegovačkog biskupa).
Interesantno je da mitroplit Amfilohije,
prenzionisani episkop Atanasije i samorukopoloženi biskup Grigorije pripadaju istoj
frakciji unutar SPC-a, čiji je najveći neprijatelj struja Irineja Bulovića,
episkopa bačkog i portparola SPC-a, koji trenutno ima najveći uticaj unutar
crkve. Interesantno je i da i Amfilohije i Grigorije gaje ambiciju da sjednu na
tron nakon sadašnjeg patrijarha Irineja, ali su taj sukob ostavili za kasnije,
jer im je prioritet prioriteta nadjačati Bulovića. Prvi veliki poen zaradili su
udarom na Kačavendu, koji je poklonik struje episkopa Bačkog.
Vasilije je, dok je bio „u snazi“
kontrolisao najmanje 20 episkopa, i bio najznačajnija podrška Buloviću, ali je
nakon homo skandala i prislinog penzionisanja među njegovim sljedbenicima došlo
do velikog „ljuljanja“ i
dezorijentisanosti, pa ih sada pokušava na svoju stranu pridobiti AAG trojac.
Bulovićevoj frakciji pripadaju i Pahomije, vladika vranjski, i episkop mileševski
Filaret.
Njih dvojica su pod stalnom
paljbom „AAG“ mašingevere; Filareta optužuju za kriminal, a Pahomija za
protivprirodni blud.
Možda bi brutalna i bezočna kampanja
koju vode Amfilohije, Atanasije i Grigorije mogla imati kakvo takvo opravdanje
da su oni i svita što ih podržava čisti i od kriminala i od seksualnih „delikata“
(bilo da su homo ili hetero, nema razlike, jer monasi/vladike bi morali biti
seksualno neživi za života), ali to uopšte nije slučaj.
Tako ni sam Grigorije nije čist,
a poznato je da je imao nekoliko bliskih prijateljica, i u Trebinju i u
Beogradu. Grigorije je prošao „Anikina vremena“, potom Biljanina, beogradske glumice
i Kaće (poznata su mi imena i prezimena, ali ih ne navodim iz razumljivih
razloga).
Grigorije je Vasilija srušio uz
pomoć dvojice igumana iz Zvorničko-tuzlanske eparhije, od kojih je Petar Petrić,
iguman manastira Sveti Vasilije Ostroški u Bijeljini, koji preferira muško
društvo, dok iguman manastira Sveti Nikola na Ozrenu Danilo Radojičić ima
vanbračnu ženu i dijete iz tog braka.
Grigorije je Kačavendinu
eparhiju obećao rektoru Bogoslovije u Foči Lazaru Lazareviću, koji je takođe
sklon muškom društvu.
Izvori iz patrijaršije tvrde da
se Grigorije čak drznuo da ucjenjuje i samog patrijarha Irineja (objede kojima
to čini su mi poznate).
AAG liniju podržava i episkop šumadijski Jovan, koji je na to visoko mjesto došao jer je, svojevremeno, ucjenom prisilio
igumana manastira Studenica Savu da se povuče, premda je dobio titulu vladike.
Na toj strani je vladika Ignjatije braničevski najveći
zagovornik ekumenzima u SPC-u i novotarac koji samovoljno mijenja kanone crkve, te čak tvrdi da se ne mora/treba do kraja poštovati Hristovo učenje.
Uz AAG su još i Hrizostom,
vladika bihaćko-petrovački i Maksim, episkop zapadno-američki, a obojica su u
dubokim homo vodama.
Amfilohije Radović je učestvovao
u nizu sumnjivih poslova sa Miroslavom Miškovićem, kao i sam Grigorije, o čijim
kriminalnim radnjama se već sve zna.
Na AAG strani je i episkop Joanikije
Nikšićki, koji se ne dovodi u vezu ni sa kakvim aferama.
Lista onih koji podržavaju Bulovića
znatno je duža i na njoj se nalaze gotovo svi najkvalitetniji srpski episkopi.
Među njih se, svakako, ne mogu
ubrojati narečeni Pahomije i Filaret, koji jesu pervertiti kao i Vasilije, ali
je krajnje licemjerno da ih smjenjuju oni koji su isti kao i pomenuti.
Irineja Bulovića podržavaju i episkopi
banjalučki Jefrem, Jovan zagrebački-ljubljanski, Longin (Krčo) srednjezapadno američki,
Nikanor vladika banatski, mitropolit dabrobosanski Nikolaj i episkop istočnoamerički
Mitrofan, koji su bez mrlje.
Episkop kanadski Georgije
(Đokić) dovodi se u vezu sa ljepšim polom, a Konstantin, vladika srednjevropski,
optužen je za malverzacije i suspendovan u decembru prošle godine. Na njegovoj
smjeni insistira Grigorije, a u crkvi tvrde da je Konstantin nevin. I
Konstantin i Georgije (Đokić) su na strani Irineja, episkopa bačkog.
Grigorije insistira i na smjeni mitroplita
Nikolaja i vladike Jefrema, a sukob između njih je toliko odmakao da Nikolaj
uopšte ne dozvoljava Grigoriju bilo kakav rad u mitropoliji, premda je
postavljen za njegovog zamjenika.
