Saga o Farsama

piše: Slobodan Vasković

Milorad Dodik je izjavio, kako su prenijeli mediji, da predstojeća sjednica Predsjedništva BiH, "više neće biti saga, nego farsa"  ako ne bude završeno imenovanje Zorana Tegeltije za mandatara za predsjedavajućeg Savjeta ministara BiH.

U stvari je sasvim suprotno - biće prava farsa ukoliko Tegeltija bude imenovan, zbog brojnih nedjela koja je počinio kao ministar finansija u Vladi RS. Svakako je jedno od najvećih pljačka sredstava Evropske investicione banke u koju je Tegeltija direktno umočen do grla, ali nije odgovarao zbog toga - iz prostog razloga što te istrage drže pod kontrolom Milan Tegeltija i Miodrag Bajić, kumovi Pravosudne mafije.

Imaju nemalu pomoć i Tužilaštva BiH koje je još prošle godine otvorilo istragu koja nije nigdje stigla; Baš kao ni ona koju "vodi" Bajićevo Posebno odjeljenje za zaštitu kriminala i kriminalaca. 

Za zataškavanje ovog slučaja zadužena je Svjetlanka Bijelić, koja, izvan svake razumne sumnje, nema pojma u koju ladicu je sakrila taj predmet.

Neprocesuiranje "Litvanskih bandita", kako ih je nazvao upravo Zoran Tegeltija, ali i njegovo sadejstvo sa njima, je kriminalna saga, po zločinu, ravna pljački koju je počinio Vladimir Romanov. 

Prijedlog Tegeltije za mandatara je farsa, a njegovo eventualno imenovanje za mandatara za Savjet ministara bilo bi farsa nad farsama. 

U nastavku dosje o stvarnim detaljima "ručnog rada" Zorana Tegeltije, koje neće da provjeri NIKO, što je u BiH opštepoznata saga.       

EIB protiv IRB/Dosje: Kako su Tegeltija, Džombić, Vujnić... oteli i oprali kreditna sredstva dobijena od EIB-a preko “Energolinije” i kako su pokušali zataškati pljačku (11.06.2018.)

piše: Slobodan Vasković

Tužilaštvo BiH, objavio sam nedavno, otvorilo je istragu protiv IRB-a RS, njenih čelnika, kao i članova Velikog kreditnog odbora, koji su nenamjenski odobrilli kredite povlaštenim firmama, iz sredstava Evropske Investicione Banke.

Ključne osobe protiv kojih je istraga usmjerena su tadašnji premijer Aleksandar Džombić, Zoran Tegeltija, ministar finansija (tadašnji i sadašnji), Snežana Vujnić, direktorica IRB-a RS, kao i drugi članovi tadašnjeg Velikog kreditnog odbora IRB RS, koji su odobrili davanje sredstava; Pri tom, neke od firmi koje su dobile te kredite nisu obezbijedle adekvatne kolaterale. 

Najizraziti je primjer zvorničke “Energolinije”, koja je dobila kredit od 19,4 miliona KM, i to na insistiranje Tegeltije i Džombića. 

U nastavku objavljujem Dosje sa svim detaljima oko pljačke sredstava EIB-a preko firme “Eneregolinija”, u šta su direktno upetljani Džombić, Tegeltija, Vujnić…

Dosje

Klan Vladimira Romanova, litvansko-ruskog binismena, izvukao je iz Republike Srpske 1,7 milijardi maraka.

Njegova organizacija je međunarodni Kartel, koji je poslovao, primarno, preko ovog entiteta, Litvanije i poreskih rajeva. 

Novac nije mogao biti pokraden bez čvrste sprege sa vladajućim elitama, niti bi Klan mogao da djeluje da nije imao podršku političara. Samo na taj način bilo je moguće izvlačenje 1,7 milijardi konvertibilnih maraka, u vremenskom periodu od 11 godina, između 2002. i 2013., kada je Klan Romanov navodno prestao sa djelovanjem.

Navodno, jer je zvornička Fabika glinice “Birač” i njene kćerke firme i dalje polje na kojem Klan Romanov pokušava zatrpati sve svoje kriminalne radnje i od progona spasiti svoje pripadnike.

Od 2013. godine pa sve do danas, u tome su Klanu pomagali i pravosudni organi Republike Srpske koji nisu preduzeli nikakve značajnije akcije protiv lica koja su učestvovala u pljački FG “Birač”, ali nisu to učinili ni pravosudni organi BiH, iako postoje svi elementi međunarodnog zločinačkog udruživanja i pljačkanja ove države. 

Licemjerstvo aktuelnih vlasti je gigantsko, jer su 2013 godine, kada se pljačka od 1,7 milijardi maraka više nije mogla skrivati, najavljivali obračun sa Klanom, da bi u godinama koje su uslijedile učinili sve da počinjene zločine prikriju. 

Danas smo svjedoci da prikrivanje ima državni pečat, a, uz to, svjedočimo novim pokušajima otimačine vrijedne društvene imovine, kroz pokušaje preuzimanja imovine Birača, koja je preostala nakon rušilačkog rada Klana i uspjela da se, koliko toliko oporavi.

Klan i dalje djeluje u snažnom kapacitetu, a protagonisti koji to potvrđuju visoki su funkcioneri vlasti i djeluju na nekoliko polja - prikrivanju kriminala, svog učešća u njemu i pokušaju otimačine firme “Alumina”, koja je uspjela da održi proizvodnju i od koje direktno živi 1.600 radnika, dok ih je još 1.000 indirektno zavisno od poslovanja sa ovom firmom.

Detalj koji je brutalno svjedočanstvo otrovnog djelovanja Klana, njegovog rušilačkog pohoda na finansije Republike Srpske jeste, doslovno rečeno, pljačka kredita koji je IRB RS dala firmi “Energolinija”, jednom od zavisnih preduzeća FG “Birač”.

Storija o ovom kreditu, načinu na koji je novac otet, storija je o uskoj povezanosti Vladimira Romanova i najviših entitetskih funkcionera; Istovremeno, pokušaj zataškavanja otimanja 19,4 miliona maraka, koji je u toku, svjedočanstvo je da Klan još uvijek funkcioniše.

Ključne ličnosti

Ključne ličnosti, koje su dozvolile ove mahinacije su Aleksandar Džombić, koji je bio premijer 10.05.2012. godine, kada je kredit dat “Energoliniji”, Zoran Tegeltija, koji je u to vrijeme, a i sada, bio ministar finansija i Snežana Vujnić, koja i tada i sada bila direktorica IRB-a.

Vujnićeva je, da podsjetimo jedna od optuženih u slučaju “Bobar banka”, o čemu sam ranije detaljno izvijestio: Ona se tereti da je, sa saučesnicima, učestvovala u pljački i prevarama, izvršenim preko Bobar banke, u visini od 122,5 miliona KM.

Džombić, Tegeltija i Vujnić bili su te 2012. godine članovi Velikog kreditnog odbora IRB-a koji je “Energoliniji” odobrio kredit, iako firma nije imala nikakve uslove za to.

U cijeloj priči bitna je i Svetlanka Bijelić, tužilac Republičkog javnog tužilaštva Republike Srpske, Posebno odjeljenje za korupciju, organizovani i najteže oblike privrednog kriminala. Bijelićeva je prije toga bila tužilac Specijalnog tužilaštva RS, koje je ukinuto.

Svetlanka Bijelić zadužena je i da istraži kriminalnih djela u vezi sa “Energolinijom”, ali godinama nije učinila ništa.

Bijelićeva posjeduje svu dokumentaciju, što svjedoči o pranju para, ali ni nakon gotovo pet godina nije uradila apsolutno ništa. Sada se protivi da ta dokumentacija ode u Tužilaštvo BiH.

Ugovor

Dana 10.05.2012. godine potpisan je Ugovor o prosljeđivanju sredstava u iznosu od 19.400.000,00 KM, između Fonda za razvoj i zapošljavanje RS ad, koji je dio IRB-a, kao davaoca kredita i “Energolinije” doo Zvornik, kao korisnika kredita, a jemci za “Energoliniju” su bili “Alusil” doo Zvornik i “Alumina” doo Zvornik.

Džombić, Tegeltija i Vujnićeva su 10.05.2012. godine plasirali kredit od 19,4 miliona KM prezaduženoj firmi iz Zvornika, “Energoliniji”, koja je bila pod kontrolom Vladimira Romanova i direktorske grupe Litvanaca; “Energolinija” je tada bila u dugovima od cca 35 miliona KM. 

Plasirani kredit je najveći u istoriji Fonda za razvoj i nesumnjivo predstavlja najveću pljačku u istoriji Fonda za razvoj i Investiciono razvojne banke RS. 

Ujedno, taj kredit je najveća afera u kojoj je učestvovao tadašnji premijer Džombić i jedan od razloga njegove smjene. Džombić jeste smijenjen, ali ne i Tegeltija, direktan učesnik u cijelom poslu. 

Upravo zbog toga su tih 19,4 miliona KM, danas, najveći teret ministru finansija Tegeltiji, jer je on direktno učestvovao u neosnovanom plasiranju ovog kredita, a time i u najvećoj pljački Fonda za razvoj RS. 

Odbijanje kreditiranja

Nekoliko mjeseci prije odobrenja kredita, preciznije - 10.11.2011. godine - kreditni odbor Fonda za razvoj je decidno odbio zahtjev “Energolinije” za plasman od 19,4 miliona KM i to iz sljedećih razloga:

-Eneroglinija je prezadužena sa dugovima od 35.559.623 KM, 

-Utrživost instrumenata obezbjeđenja je upitna, Visoka izloženost Fonda za razvoj prema klijentu

-Visoka zavisnost klijenta od jednog kupca ili dobavljača.

Ovu odluku je, ispred kreditnog odbora, potpisao Milenko Pavlović, tadašnji direktor IRB-a i ispravno postupio. Nedugo nakon toga Pavlović je napustio IRB-e, svjestan šta se namjerava počiniti u toj instituciji.

Uslijedio je, nakon Pavlovićevog odbijanja, novi dogovor između Litvanaca i Džombića i Tegeltije.

Dodatni kolateral za ovaj kredit bilo je, što je nonsens, časno obećanje Litvanaca da će pare vratiti, i ništa više od toga. 

Časno obećanje je stiglo i od Sonje Rubež, koja je bila glavni akter odobrenja ovog kredita.

Džombić i Tegeltija su, 16.02.2012. godine, samo 3 mjeseca nakon odbijanja zahtjeva “Energolinije”, zlouptrebljavajući funkcije premijera i ministra finansija, kao dominantne u Velikom kreditnom odboru skupštine akcionara IRB-a, donijeli novu odluku - njom je odobren kredit već tada propaloj firmi.

Da rezimiramo: U novembru 2011. godine stručna tijela IRB-a i Fonda za razvoj odlučili su da “Eneroglinija” ne može dobiti kredit, da bi u februaru 2012. godine Džomić i Tegeltija istoj firmi dali najveći kredit u istoriji Fonda za razvoj!!!

Kredit je, zvanično, bio namijenjen za finansiranje Rekonstrukcije kotlova 3. i 4 u vlasništvu “Energolinije”.

Fiktivni ugovori

“Energolinija” je, nakon dobijanja ovih sredstava, zaključila više fiktivnih ugovora na milionske iznose, kako bi se prikrila krađa novca, odnosno pokušalo opravdati nenamjensko trošenje ovih sredstava. 

Međutim, paralelno sa tim, “Energolinija” je zaključivala i druge stvarne ugovore kako bi se dio posla za koji je uzet kredit i izvršio i time dodatno pokrio/prikrio pravi razlog uzimanja kredita - izvlačenje 14 miliona maraka iz Republike Srpske. Vrlo sofisticiran pristup Klana. 

Radi lakšeg razumijevanja analiziraćemo pojedinačno sporne (fiktivne) ugovore.

Energolinija je sa firmom FG Birač zaključila:

-Ugovor o transferu znanja i iskustva (know-how), dana 24.02.2012. godine u iznosu od 2.063.200,00 KM

Ugovorom o transferu znanja i iskustva (know-how), “Birač” je navodno ustupio pravo korišćenja znanja i iskustva u izradi projekata za rekonstrukciju pomenutih kotlova, a i za iznos koji višestruko prevazilazi iznos tržišne vrijednosti takvih i sličnih poslova.

-Ugovor o izvršenju posla potpisan je 31.05.2012. godine na iznos od 700.000,00 evra; Ugovorom se “Birač” obavezuje da izradi Glavne i Radne projekte, izmijeni tehničku dokumentaciju, uradi projekat izvedenog stanja i da nostrifikuje projekate, a sve za rekonstrukciju  kotlova, (za koje je samo tri mjeseca ranije ustupio znanje i iskustvo) za iznos od 2.063.200,00 KM!?

-Ugovor za isporuku i montažu br. 15/12, od dana 11.05.2012. godine u iznosu od 503.000,00 evra, a koji je za predmet imao navodnu isporuku i montažu dijelova radi rekonstrukcije predmetnih kotlova.

-Ugovor o kupoprodaji (31.05.2012. godine) u iznosu od 760.000,00 evra, koji za predmet ima navodnu isporuku i montažu delova, a radi rekonstrukcije predmetnih kotlova. 

Na račun Birača u Litvaniju je po ovim osnovama, nezakonito prebačeno 5,9 miliona KM. 

Sve ove ugovore je, pored Litvanaca, koji su u ime Romanova vodili Birač, autorizovala Sonja Rubež, tadašnja šefica Pravne službe zvorničke firme, svojim potpisom.

Ključni dokaz da su ovi ugovori fiktivno zaključeni, te da je novac dobijen iz IRB kredita neosnovano prebačen na nerezidentni račun Birača, otvoren kod Ukio banke u Litvaniji, su zaključenje sada stvarnih ugovora - kod kojih je isti predmet ugovora kao kod ugovora sa Biračem, a  koji za cilj imaju stvarno izvođenje radova na rekonstrukciji kotlova i nabavci potrebnih dijelova, odnosno materijala. 

Stvarni ugovori

Kako bi pokrili fiktivne ugovore, Energolinija zaključuje stvarne za iste poslove, ali znatno manje vrijednosti:

-Ugovor za isporuku i montažu br. 32/12, zaključen je sa firmom “Elvaco” Bijeljina, na iznos od 473.000,00 KM, a odnosi se na izradu tehničke dokumentacije za rekonstrukciju kotlova,

-Ugovor je zaključen si a PJSC „Engineering Centar EMALJANSK“ (iz Rusije) na iznos od 871.000,00 KM, a trebalo je da se izvrši Tehnički i radni projekat i dostava druge tehničke dokumentacije za rekonstrukciju kotlova,

-Ugovor o izradi projektne dokumentacije zaključen je sa “IRMA project sistem” doo Beograd na iznos od 70.057,00 KM, čiji je predmet izrada projektne dokumentacije.

-Ugovor za isporuku i montažu br. 15/12 zaključen je sa “CENTRO-GAS” Novi Sad na iznos od 134.762,00 KM, čiji je predmet izrada tehničke dokumentacije za predmetne kotlove i isporuka i montaža delova potrebnih za rekonstrukciju predmetnih kotlova.

-Ugovor o izvođenju radova br. 18/12 zaključen je sa “Termoelektro” Brčko na iznos od 488.977,00 KM, a predmet je montaža dijelova potrebnih za rekonstrukciju predmetnih kotlova.

Na ovaj način pokušano je prikrivanje štetnih ugovora sa FG “Birač”, koji su poslužili za izvlačenje 5,9 miliona maraka.

Zaključenje štetnih ugovora se ovdje nije završilo, te je “Energolinija” potpisala i Ugovor o prodaji korištene opreme za obavljanje privredne djelatnosti sa preduzećem “Alumina” doo, dana 01.09.2012. godine, kojim je kupljena oprema koja apsolutno nema tehničke niti fizičke veze sa navedenim rekonstrukcijom kotlova 3. i 4, niti ima veze sa namjenom ovih kotlova; Sve to urađeno je po cijeni iz od 9.201.493,45 KM; “Energolinija” je ovaj štetni Ugovor -njegov dio- isplatila sredstvima dodeljenim od IRB-a; Isplaćen je samo dio - u iznosu od 3.216.159,50 KM?! 

Zaključenje ovog ugovora je imalo za svrhu da se koristi kao opravdanje da su pare od kredita namjenski korišćene.

Ovaj ugovor je odobrila Sonja Rubež svojim potpisom.

Novi štetni ugovori

“Energolinija” je zaključila još jedan fiktivni ugovor i to Ugovor o izvođenju radova, dana 30.12.2012. godine sa preduzećem “Mehanika” doo Zvornik; Tim Ugovorom je “Mehanika”, kao Izvođač posla, bila obavezna da nabavlja i ugrađuje razne dijelove za kotao 4., po cijeni koja odgovara tržišnoj cijeni rezervnog dijela uvećanog za 15%. Ovim putem je Mehanika doo naplatila svoje usluge u iznosu od 4.959.230,00 KM, a da pri tome uopšte nije ugrađivala navedene rezervne dijelove, niti ih pribavljala, već je sve fiktivno rađeno.

Ovaj ugovor je odobrila Sonja Rubež svojim potpisom.

Kao pokriće ovog ugovora, a u cilju stvarne realizacije dijela rekonstrukcije kotlova, zaključeni su:

-ugovor za nabavku dijelova kotla 4 u iznosu od 864.597,00 KM sa “Sibeneromaš OAO “iz Rusije,

-Ugovor za nabavku djelova kotla 4 u iznosu od 241.583,00 KM sa “Čepo” doo Slavonski Brod, 

-Ugovor za nabavku djelova kotla 4 u iznosu 234.699,00 KM sa “Clayde Bergemann GmbH Njemačka”, 

Ugovor za nabavku djelova kotla 4 za iznos od 148.833,00 KM sa “Grosshandel doo”, Beograd.

Osnovni motiv zaključenja navedenih ugovora sa “Biračem”, “Aluminom” i “Mehanikom” je da se stvori prividna situacija da se kredit IRB-a koristi radi rekonstrukcije kotlova 3. i 4. 

Po osnovu ovih poslova, “Energolinija” je na nerezidentni račun “Birača” prebacila 5,9 miliona KM, na račun “Alumine” 3,2 miliona KM, a na račun “Mehanike” 4,95 miliona KM. Ova sredstava su, naravno, završila u privatnim džepovima.

Nezakonito izvučeno 14 miliona maraka

Kada se sve sabere, iz “Energolinije” je, po osnovu fiktivnih ugovora, od ukupno 19,4 miliona KM kredita IRB-a, nezakonito izvučeno preko 14 milion KM. 

Nenamjenski utrošak ovih sredstava, kreiranje kriminalnih ugovora,, doveli su i do stečaja “Energolinije” 2016. godine, kao i činjenice da se “Alumina” sada prisiljava da vraća ovako opljačkane pare.

O nenamjenskom trošenju ovog kredita upoznata je i Investiciono-razvojna banka RS, kao i stečajni upravnik Energolinije, koji nije priznao dugove prema Fondu za razvoj.

Interesantno je to da je Sonja Rubež imala primjedbi na sadržinu stvarnih ugovora, dok primjedbi nije bilo na fiktivne ugovore.

Javnost treba da zna da je specijalni tužilac Svetlanka Bijelić, koja bi, navodno, trebalo da vodi istrage u ovom predmetu teškog i organizovanog privrednog kriminala, tokom 2014., 2015. i u 2016. godini bila u intenzivnoj i više nego srdačnoj komunikaciji sa Sonjom Rubež!!!

Ako se uzme u obzir značaj tadašnjeg premijera Džombića i ministra Tegeltije za vrijeme čijeg mandata se desio ovaj težak kriminal, kao i saradnja ove grupe sa Sonjom Rubež, uz njene konekcije sa tužiocem Svetlankom Bijelić, potpuno jasno zbog čega istraga protiv lica, koja su opljačkala/oprala preko 14 miliona KM iz kredita IRB RS i dalje tapka u mjestu, odnosno zašto za ovaj kriminal već 5 godina niko nije odgovarao; 

Odgovornih je mnogo i nisu pobjegli u Litvaniju, već se nalaze u Republici Srpskoj.

Pitanje koje se postavlja jeste da li je važnije da na slobodi ostanu Zoran Tegeltija, Aleksandar Džombić, Snežana Vujnić i pripadajuća im grupa kriminogenih osoba ili da opstane zvornička “Alumina”? I jedno i drugo je teško izvodivo, a sloboda Tegeltije&co košta 19,4 miliona KM, koje bi trebalo oteti od “Alumine”. I koji se već otimaju od te firme.   

Odgovor na pitanje je jasan: važnije je, za vlasti Republike Srpske, da kriminalci ostanu na slobodi, od opstanka cijele jedne regije. 

Povezanost i drskost

Pojedinosti koje su pratile ovu kriminalnu aferu, pokazuju sa kolikim stepenom drskosti su učesnici projekta otimanja 19,4 miliona maraka, postupali, ali i koliko su međusobno čvrsto povezani. I spremni uništiti i velike privredne subjekte, kako bi se spasli odgovornosti. 

Ova organizovana kriminalna grupa plasirala je 19,4 miliona KM “Enerogliniji” u cijelom iznosu, a ne parcijalno i po urađenim situacijama. 

Naravno, to je bio prećutni dogovor sa Litvancima koji su pare sa računa “Energolinije” počistili u jednom danu, prebacujući oko 14 miliona KM na razne račune u inostranstvu, kako smo to već pojasnili. 

I tu je nadzor Ministarstva finansija, odnosno Tegeltija, zakazao i dopustio odliv silnih miliona u inostranstvo. Dozvoljeno je pranje para.

Nakon nekoliko mjeseci, IRB je, da bi se uloga Vujnićeve i njenih nalogodavaca u kriminalu pokušala pokriti/porikriti, poslao kontrolu u “Energoliniju”. 

Pokušaj prikrivanja

Nimalo slučajno kontrola se desila u aprilu 2013. godine, kada je FG “Birač” otišao u stečaj, a svi Litvanci već pobjegli iz RS. 

Kakva koincidencija… 

IRB je, kontrolom, utvrdio da su pare iz kredita “Energoliniji” nenamjenski potrošene. 

IRB je konstatovao da je 5,9 miliona KM otišlo nenamjenski, preko FG “Birač” na nerezidentne račune u “Ukio banci” u Litvaniji. 

Naravno, i u ovom izvještaju IRB krije stvarne razmjere štete, jer je nenamjenski potrošeno, preciznije pokradeno 14 miliona KM. 

Kako bi pokušali sakriti najveću pljačku u istoriji Fonda za razvoj, ali i sopstvenu slobodu, Tegeltija i Vujnić su ponovo zloupotrijebili IRB i 16.12.2017. godine sa računa “Alumine” iz Zvornika bukvalno oteli oko 130.000 KM, jer je ova firma bila jemac za ovaj kriminalni kredit.

Međutim, stečajni upravnik ne priznaje taj dug, jer je riječ o novcu otetom kriminalnim radnjama, tako da je IRB postupio kao “drumski razbojnik”!

Nakon ove mjenice, trebalo je da uslijedi druga od 330.000 KM, a nakon nje bi se aktivirala mjenica na 19 miliona KM. Tim aktma namjeravali su sakriti kriminalne radnje Tegeltije, Džombića, Vujnićke..., samim tim i njihovog zaštitnika Dodika

Praktično, Tegeltija i vođstvo IRB-a prisiljavaju “Aluminu” da vrati novac koji su Litvanci, zajedno sa domaćim političarima, pokrali.

krivično djelo skriva se novim krivičnim djelom

Teško krivično djelo pokriva se novim teškim krivičnim djelom! To im, zasad, nije pošlo za rukom, jer je blokirano vraćanje novca. 

Otimanjem novca od “Alumine”, zataškala bi se afera “Kredit Energoliniji”, a za njom i druga afera - ona vezana za IRB-e, koja je novac uzet od  Evropske investicione banke, bez ikakvog obezbjeđenja dala “Energoliniji”, da bi ga Romanov&co proslijedili sami sebi.

Međutim, Okružni privredni sud u Bijeljini je, po tužbi zvorničke “Alumine”, zabranio Fondu za razvoj i Investiciono-razvojnoj banci RS da se izvršava na računima “Alumine” u cilju namirenja za ovaj kriminalni kredit.

Da se uspjelo sa navedenim zataškavanjem, pitanje i utvrđivanje odgovornosti i umiješanosti Tegeltije u ovom slučaju, kao i Džombića i brojnih drugih domaćih sluga Litvanaca, bilo bi gurnuto u drugi plan.

Svi navedeni su tada znali da nije bilo osnova za ovo kreditno zaduženje.

“Energolinija” je ranije otišla u stečaj i stečajni upravnik je odbio da prizna potraživanje iz kredita budući da je nenamjenski potrošeno, pokradeno, te nema osnova za zaduženje društva. 

Problemi za Tegeltiju, Džombića, Vujnićevu

Od tog trenutka krenuli su problemi Tegeltiju, Vujnićku i Džombića, jer je postojao rizik da se utvrdi visina štete i kriminala koji su počinili sa Litvancima; Svim silama su atakovali na “Aluminu” da plati ovaj kredit i to bez ikakvog pravnog osnova. 

Logika Tegeltije i Vujinićke je jasna: Sve dok neko plaća kredit, nema štete za IRB, time ni krivičnih istraga, kao ni robije za njih dvoje i Džombića. 

IRB je, nakon postupka Vujnićeve, koja je pomenutih 130.000 KM otela od “Alumine” po nalogu Tegeltije, izgubio svaki smisao postojanja: Umjesto da bude Razvojna banka, IRB je, izvan svake razumne sumnje, kriminalna banka, produžena ruka Režimskih Zločinaca.

IRB služi za činjenje, pokrivanje i prikrivanje kriminala, a ne za bilo kakav privredni razvoj. Tako je od osnivanja te institucije, tako je i danas. 

Kriminalno postupanje IRB-a je slika i prilika našeg društva. 

Ne mogu Kriminalci iz vlasti da otimaju, ukoliko sistem postupa u legalitetu i ukoliko postoje kompanije koje su jake i međunarodno prepoznate. Zbog toga kriminalci iz vlasti urušavaju sve što može da zaživi, da bi se, nakon toga, potpuno opustošilo ono što je preostalo.