“Duge cijevi” kao “Razvojno obećanje”

piše: Slobodan Vasković

Nakon delirijuma idolopoklonstva, delirijuma grandomanije, delirijuma narcisoidnosti, delirijuma decenijskih orgija laži, obmana, prevara…, očekivano je preostao jedino verbalni delirijum: Zadnji veo omaglice koji sve teže sprečava uviđanje Stvarnog stanja Režima i njegove Golotinje. 

 Stvarno stanje je obesmišljenost, dodatno ojačana svakodnevnim kontinuiranim samoobesmišljavanjem, dezorijentisanost i strah od nadolazećeg; Sve teže kontrolisani strah, koji, svako malo izbija kroz velike pukotine oklopa Režima. Strah od odgovornosti zbog počinjenog, od odgovornosti za uništenje izvora nacije i stvaranja prekarijata od RS, u kojoj su sigurnost/predvidljivost/stabilnost/postojanost davno nestale, zaboravljene, kategorije.

Iščitavanje brojnih “ponjava” vijesti sa trebinjske pres konferencije Milorada Dodika, svjedoče da je, nakon svega, preostao samo Verbalni delirijum i Strah. Sve ostalo je nestalo u Krugu prozirnih, predvidljivih, tragikomičnih Obmana i Samoobmana, u kojem se Dodik vrti, dok šrafovi/komadi rastočenog Režimskog mehanizma kao geleri frcaju na sve strane, ozbiljno ugrožavajući fizički integritet okoline.   

Dodikova tirada o “RS iznad BiH” je farsična, jer je on izgubio uticaj/moć/alate za njih onog trenutka kada je izgubio vlast na nivou BiH. Sama vlast u RS, bez kombinacije sa vlasti u BiH, ne znači mnogo. U Dodikovom slučaju ne znači ništa, a, kako vrijeme odmiče, postaje čak i krajnje destruktivna po njega, Režimsku Koaliciju i SNSD.

Nakon godinu i po ponavljanih laži o “Ruskom Malom i Velikom”, potom o “300 iz Fonda”, Dodik je došao na početak puta finansijske propasti - molbi (na koljenima) MMF-u da odobri kredit. Ali, razlika u okolnostima je ogromna - u međuvremenu je pređen put do bankrota, koji je ante portas. Verbalna onanija tu ne pomaže. Makar bila i delirijum. 

Objašnjenja o padu “Ruskog Malog i Velikog” i “300 iz Fonda” bila su ranije toliko stupidna, da je bolje ne tražiti ponovo pojašnjenje od onih što su ih obećali. Ne zbog njih, već sopstvene mentalne higijene. Ponižavajuće je slušati te preplitke, neosmišljene, vulgarne laži, podjednako kao i samojunačenje i “prezir” spram MMF-a kojeg “niko ne želi”, ali “mora se”. Blasfemija.

Kao i najnovije Dodikovo “razvojno obećanje” - “Duga cijev za svakog policajca”!

Ako je “razvojno obećanje” trebalo biti prijetnja, neuspjela je; Šta bilo koji policajac u RS ima od “Duge cijevi” kada nema ni kvalitetnu uniformu, već krpu na sebi; Kada nema novca za servisiranje policijskih automobila i dijelove za njih; Kada, zbog besparice, nema goriva za iste te automobile; Kada nema para ni za šta…?!

Koga ta i takva policija uopšte može da “spriječi” u bilo čemu, pa i u situaciji da svaki policajac ima po nekoliko “Dugih cijevi”?! Nikoga.

Dodikova “napadačka” poza je svojevrsni politički Korsakovljev sindrom, izazvan hroničnom i prekomjernom upotrebom idolopoklonstva, narcisoidnosti i egoizma; Prirodna posledica decenijske (in continuo) Orgije laži, obmana, prevara… 

Pet lanaca policajaca oko Dodika, koji imaju i dobre automobile i gorivo za njih i dobru opremu i “Duge cijevi” nisu lijek za politički Korsakovljev sindrom; Štaviše, ne mogu ublažiti čak ni njegove najbenignije posledice, kamoli najteže; Posebno ne mogu dati kredibilnu sliku MUP-a, jer je MUP sveden na tih pet lanaca. I djelovanje na relaciji Banjaluka-Bakinci. Što je ništa, jer je institucija svedena na Odred Pretorijanaca. Sumnjivog morala.

Legija je pred Dodikovim vratima.