Ko je kriv?

piše: Dragan Čavić, predsjednik NDP

Kada neko čini krivično djelo, znači da je prekršio neki zakon, i da je to kršenje zakona u krivičnom zakonu te države predviđeno kao krivično djelo.

Kada u nekoj državi postoji mafija sa jedne strane i država sa druge strane, onda između njih po pravilu traje sukob koji se uvijek završava  sankcionisanjem za kršenje zakona, odnosno  država nastoji da pobjedi mafiju. Država u toj stalnoj borbi pravi nove zakone kojim sprečava ekspanziju mafije i dopunjava krivični zakon novim krivičnim djelima, jer je borba protiv mafije kontinuitet, a ne sezonska pojava.

Kada su u nekoj državi mafija i država na istoj strani, onda država pravi zakone za potrebe mafije, čime legalizuje mafiju, i sprečava sukob države i mafije, ili, još gore, stavlja državu u funkciju mafije.

I ovdje država permanentno donosi nove zakone, ali sa namjerom da mafiji omogući da legalno izvrši pljačku, bez straha od krivičnog gonjenja , jer u skladu sa donesenim zakonima to nije pljačka, to je „uspješan biznis“.

U takvim državama nema mafije, i takve države se s pravom hvale da su “bez” mafije.

Iz ove dvije situacije proizilazi pitanje: Da li je bolje živjeti u zemlji u kojoj, na prethodno opisani način, ima mafije, ili je bolje živjeti u zemlji u kojoj nema mafije, takođe, na prethodno opisani način?

Zemlja u kojoj se zakoni donose u parlamentu ne mora po pravilu biti zemlja demokratije i vladavine prava.

Rijetke su države u kojima se zakoni ne donose u jedinoj instituciji nadležnoj za zakonodavstvo, a to je parlament.

Tako je i kod nas.

Svaki parlament ima predsjednika.

Tako je i kod nas.

To je Igor Radojičić, po obrazovanju inženjer, po nacionalnosti Crnogorac, po ideologiji socijaldemokrata, po stranačkoj hirejarhiji jedan od prvih ljudi SNSD-a, a često u javnoj percepciji - čovjek budućnosti, drugačiji od kolega iz vrhuške SNSD-a.

Nažalost, Igor Radojičić predsjednik našeg parlamenta, Narodnu skupštinu Republike Srpske pretvorio je u operativni centar za brzinsko izglasavanje svega što predlože ideolozi sumnjivog morala, okupljeni oko centrale SNSD-a.

Kada je izmjenjen i dopunjen Zakon o privatizaciji državnog kapitala i uveden izuzetak da se privatizacija državnog kapitala može izvršiti direktnom pogodbom, uz obaveznu saglasnost Narodne skupštine RS, a ne javnim tenderskim postupkom, desile su se privatizacije “Boske” i Naftne industrije RS.

U skladu sa Zakonom izvršene su prodaje državnog kapitala više puta, i to obavezno dogovorom u četiri oka, od kojih su uvijek dva bila plava, koja pripadaju istom čovjeku kojem pripada i Igor Radojičić.

I svaki put, naknadno, saglasnost na takvu prodaju dala je glasačka mašina u Narodnoj skupštini RS, pod dirigentskom palicom Igora Radojičića.

Igor je predsjedavao Skupštinom koja je donijela Zakon, ali i sledećim sjednicama na kojima su potvrđivani dogovori u četiri oka.

Svaka od tih privatizacija omogućila je da privilegovani prijatelji na „zakonit“ način dođu do državne imovine ili velike sume novaca.

O „Boski“ je već sve rečeno, njen većinski vlasnik je Dragan Đurić, koji je posjeduje preko svoje firme „Zekstra“iz Beograda, ali i drugih svojih firmi, preko kojih je otkupio udio u „Boski“ od „Delta holdinga“ Miroslava Miškovića. Draganu Đuriću “Bosku” je prodao Milorad Dodik, neposrednom pogodbom.

Naftnu industriju Republike Srpske kupila je firma „Njeftgazinkor“iz Rusije.

Prilikom privatizacije 40 % kapitala posjedovala je državna Ruska kompanija „Zarubnježnjeft“, a 60 % nepoznata lica koje niko ne zna osim onoga ko je prodao Naftnu industriju RS, a to je Milorad Dodik.

Narodna skupština RS je odobrila Vladi RS da u privatizaciji Naftne industrije RS isplati preko sedamdeset milona evra navodnog starog duga Rafinerije Brod nastalog prema firmama “Devin”, “Kroduks”, “Vitol”, Banjalučka banka…, a sva ova „vansusdska“ poravnanja dogovarana su u četiri oka. Opet su od četiri oka, dva bila Miloradova.

Ni “Boska” ni NIRS ne bi bili prodani na ovaj način da Narodna skupština RS, pod rukovodstvom Igora Radojičića, nije izglasala ove privatizacije koje je dogovorio Milorad Dodik u četiri oka sa navedenim kupcima.

Prije nešto više od godinu dana na isti način prodano je i državno preduzeće „Nova Borja“ Teslić. Tada sam svima, koji su za to glasali, ukazao da će ishod ove prodaje biti pljačka u režiji SNSD-ovih veterana i rekao im u Narodnoj skupštini RS da su svi oni koji glasaju za ovu privatizaciju saučesnici u kriminalu koji će kad tad biti sankcionisan.

Ni godina nije prošla, a ispostavilo se da je kupac ove firme godinu dana upravljao firmom u koju nije uložio ni pfeniga, a onda je odustao od kupovine, nakon što joj je potrošio dva miliona KM obrtnog kapitala dobijenog od Vlade RS i dodatno joj natovario još 3 miliona KM duga, zbog čega već mjesecima u ovoj firmi radnici ne primaju plate.

Ni “Nova Borja” ne bi bila privatizovana da Narodna skupština RS, pod rukovodstvom Igora Radojičića, nije izglasala ovu privatizaciju koju je dogovorio Milorad Dodik, takođe u četiri oka.

Kada je usvojen Zakon o fiskalnim kasama u Narodnoj skupštini RS, nije se znalo da će najviše koristi od tog pravnog akta imati firma u vlasništvu kadra SNSD-a Dragana Praštala, koji je većinski vlasnik “Mikroelektronike” iz Banjaluke. Ova firma je dugo vremena imala monopol na isporuku fiskalnih kasa, koje je nabavljala u Bugarskoj, a onda ih montirala i preprodavala po višestruko većim cijenama. Milioni KM zarađeni su na osnovu monopola kojeg je “Mikroelektronici” i Praštalu dala vlast u rukama njegovih stranačkih kolega.

Onaj ko je rukovodio sjednicom Narodne skupštine RS kada je usvojen ovaj zakon bio je opet isti, kako kažu, jedan od rijetkih poštenjačina u vrhu SNSD-a, Igor Radojičić.

Picin park mjesto je gdje je “čuveni” biznismen Dr. Mile Radišić i njegova firma Grand Trejd otpočela gradnju poslovno stambenog kompleksa na građevinskoj parceli koju je oformila gradska vlast Banjaluke. U tu parcelu ušlo je zemljište u privatnoj svojini raznih vlasnika. Da bi se ta parcela formirala morala se izvršiti eksproprijacija privatnog zemljišta, u izvedbi grada Banjaluke. To se nije moglo desiti ako u Zakonu o eksproprijaciji nema mogućnosti za ekspropriaciju zemljišta za potrebe stambeno poslovne izgradnje.

Zakon je izmjenjen i uvedeno je ono što nikada nije postojalo u Zakonu o eksproprijaciji, a to je da država može izvršiti eksproprijaciju zemljišta za potrebe izgradnje stambenih i stambeno - poslovnih objekata.

Sjednicama Narodne skupštine Republike Srpske na kojima su donesene izmjene i dopune Zakona o eksproprijaciji presjedavao je opet isti, i kako kažu, jedan od rijetkih poštenjačina u vrhu SNSD-a Igor Radojičić.

Kada je donesen Zakon o stvarnim pravima, omogućena je planirana namjera režimskih biznismena da se pravo korištenja državnog zemljišta pretvori u pravo vlasništva. Ovo je najkriminalniji zakon u istoriji zakonodavstva Republike Srpske, kojim je ozakonjeno otimanje državne svojine u korist privilegovanih pojedinaca. Zahvaljujući ovom zakonu moglo se desiti da Poljoprivredna škola u Banjaluci raskrčmi stotine dunuma skupocjenog građevinskog zemljišta kojim je raspolagala, zamjenama za bezvrijedno seosko zemljište, u kriminalnoj operaciji kojom su najvećim dijelom rukovodili Edi Haneš, direktor te škole, i Budimir Stanković, bliski prijatelj Milorada Dodika.

Sjednicom Narodne skupštine Republike Srpske na kojoj je donesen ovaj zakon presjedavao je opet isti, i kako kažu, jedan od rijetkih poštenjačina u vrhu SNSD-a Igor Radojičić.

Kada je donesen novi Zakon o zadrugama, obrazloženje za donošenje ovog zakona bilo je u namjeri da se imovina zadruga dodjeli na raspolaganje opštinama u kojima se zadruge nalaze. Pravi uzrok za donošenje ovog zakona bio je u namjeri grupice moćnika u Banjaluci da se dokopaju zemljišta i objekata ZZ “Agropromet” Banjaluka, koji su postali izuzetno atraktivni zbog izuzetne vrijednosti i lokacija nekretnina ove zadruge. U namjeri su spriječeni odlukom Ustavnog suda RS koji je poništio dio odredbi ovog zakona. Namjera nije prestala, i režimski moćnici neće odustati da dođu do vrijednih nekretnina ove zemljoradničke zadruge.

Sjednicom Narodne skupštine Republike Srpske na kojoj je donesen ovaj zakon presjedavao je opet isti, i kako kažu, jedan od rijetkih poštenjačina u vrhu SNSD-a Igor Radojičić.

Ove godine donesen je Zakon o posebnim metodama naplate poreskog duga. Ovaj zakon je napravljen da bi se primjenom tzv. „bilansnog kursa“ poreski dug zamjenio za učešće u kapitalu preduzeća sa poreskim dugom. Po tom zakonu desiće se da veliki poreski dužnici mogu poreski dug od npr. 10 miliona KM zamjeniti sa državom za njeno učešće u kapitalu tog preduzeća u vrijednosti od pola miliona KM (dvadeset puta manje). Takvo zakonito oslobađanje od velikog poreskog duga na teret države najavio je vlasnik Industrije alata Trebinje Rodoljub Drašković, još dok Zakon nije ni stupio na snagu - prilikom boravka u Nevesinju zajedno sa Miloradom Dodikom.

Taj isti veliki gazda Drašković privatizacionim ugovorom sa državom, kada je kupovao Trebinjski IAT, prihvatio je i potpisao obavezu da državi uplati višemilionski dug za neplaćene poreze i doprinose, a sada mu je omogućeno da tu obavezu gotovo u cijelosti izbjegne.

Sjednicom Narodne skupštine Republike Srpske na kojoj je donesen ovaj zakon presjedavao je opet isti, i kako kažu, jedan od rijetkih poštenjačina u vrhu SNSD-a Igor Radojičić.

Kada je na poslednjoj sjednici Narodne skupštine Republike Srpske, suprotno Zakonu o budžetskom sistemu, i suprotno Poslovniku o radu Narodne skupštine RS, po hitnom postupku na brzinu usvojen Budžet RS za 2014. godinu sa stvarnim deficitom od 420 miliona KM, koji se pokriva iz novih kredita, (- tri odluke o novim kreditnim zaduženjima Republike Srpske ukupno oko 550 miliona KM ( od toga oko 240 miliona KM kratkoročno u 2013.godini i 2014.godini kao i 160 miliona Evra dugoročno

- Ekonomska politika za 2014.godinu , Zakon o izvršenju budžeta i Zakon o izmjenama i dopunama zakona o porezu na dohodak), sjednicom Narodne skupštine Republike Srpske sazvanom na nezakonit način presjedavao je opet isti, i kako kažu, jedan od rijetkih poštenjačina u vrhu SNSD-a Igor Radojičić.

U cijelom vremenu Igorovog rukovođenja ovim sazivom Narodne skupštine RS direktni tv - prenosi skupštinskih zasjedanja su vrlo rijetka pojava.

Iako je Narodna skupština RS obavezna da zasjeda javno, zbog toga što ni jedan elektronski medij nema pravo da snima i prenosi sjednice Narodne skupštine RS, osim režimskog RTRS-a, sjednice se održavaju bez prisustva javnosti i vrlo rijetko se direktno prenose, jer RTRS navodno nema mogućnosti da ih uklopi u svoju programsku šemu.

Nažalost, često se desi da čovjek od jednog drveta ne vidi šumu.

Cijela opozicija svu svoju kritiku protiv režima usmjerava u devedest devet posto slučajeva samo na Milorada Dodika.

Igor Radojičić se tretira kao osoba koja je, kažu, jedan od rijetkih poštenjačina u vrhu SNSD-a.

A Milorad Dodik ne bi bio ovakav kakav jeste da mu to nije omogućio Igor Radojičić, čovjek koji je jedini zakonodavni organ Republike Srpske pretvorio u mašinu za nekritičko izglasavanje svega što predloži Dodikova izvršna vlast.

Kada je opozicija napustila salu Narodne skupštine RS, u subotu 07. decembra 2013. godine, u sali Narodne skupštine bilo je 40 poslanika iz sastava koalicije na vlasti SNSD-a, DNS-a i SP-a, pa nije bilo kvoruma za dalji rad i izglasavanje.

Igor je posegao za starim prijateljima. Pridružila su im se dva Bošnjaka iz SDA, čime je obezbjeđno da su u sali Narodne skupštine RS 42 para ruku.

Za nepunih 90 minuta obavljena je „demokratska kritička rasprava“ i izglasano usvajanje Budžeta Republike za 2014.godinu; dva zakona i dvije odluke o zaduženjima i to sa većinom koju je omogućila SDA, taj najomraženiji neprijatelj Republike Srpske od koga Radojičić i njegove stranačke kolege svakodnevno štite Republiku Srpsku .

I na kraju, prisjećam se vječne dileme: Šta je starije, koka ili jaje?!

Vrijeme je za još jednu dilemu o kojoj treba razmisliti:

Ko je više kriv - Dodik ili Radojičić?

Procjenite sami!