piše: Slobodan Vasković
Doboj je grad koji je imao
perspektivu, sve uslove za napredak i razvoj. A onda mu se desio Obren Petrović
i Doboj je postao grad iz kojeg se jedino želi pobjeći; što dalje to bolje, jer
je nekadašnji centar regije postao ruina. U Doboju je sve devastirano: i
Željeznice i privreda i finansije. Čak i nada.
Katastrofa koju žive građani Doboja,
ručni je rad Petrovića, vedete SDS-a, čiji je glavni asistent u uništenju bio
Uroš Gostić, veteran SNSD-ovih timova za prevare.
Ovaj dvojac bez milosti je raskrčmio
sadašnjost i budućnost grada, žrtvujući perspektive građana zarad bogaćenja
nekolicine njihovih poslušnika. Doboj je danas bez sumnje carstvo poroka, u
kojem se pošten svijet plaši vlasti i njenih “očiju” i “ušiju”, koje su
premrežile grad. Svi oni, koje brojne Petrovićeve “oči” i “uši”, uhljebljene u
gradskoj administraciji, ocijene kao nepodobne gube sva građanska prava i
bivaju izloženi permanentnom progonu i presiji.
Dobojem upravlja lokalna hobotnica,
koja je krak one republičke, što nemilosrdno pljačka ovaj entitet. Stranački
dresovi samo su okvir iz kojeg se djeluje i ne znače ništa više od toga.
Već sam objavio niz tesktova koji
potvrđuju izrečeno, ali nije nadomet iznijeti dodatne argumente koji ukazuju da su
lokalne zajednice u stvari taoci beskrupuloznih političara, koji ih koriste kao
sopstvene farme sa kojih beru, a u koje ne ulažu ništa.
Višegodišnjim necivilizovanim i
neljudskim odnosom, farme su postale ruševine iz kojih se sada malo šta može
izmusti, a moderni robovlasnici sve snage su usmjerili na odbranu opljačkanog.
Veoma je interesantna priča o
izbornoj kampanji 2012. godine u Doboju, jer je zadala konačni udarac tom
gradu, proizvodeći katastrofalne posljedice po gradski budžet i standard
građana. Dugoročno, dobojlije su osuđene na puko vegetiranje, bez šansi za
oporavak i izlazak iz tog stanja kliničke smrti.
Zahvaljujući alavosti Petrovića i Gostića,
Doboj, prema zvaničnim podacima, u ovom trenutku ima zaduženje od 33 miliona
maraka. Taj podatak je šokantan, jer je privreda u gradu i regiji uništena i
novac se nema odakle izvući kako bi se uredno vraćali krediti.
Posebno je interesantna priča o
kreditima teškim 14 miliona maraka, koje je Doboj povukao prošle godine
(10+2+2) i koji su spiskani u predizbornoj kampanji. Nepravilnosti u vezi sa
uzimanjem kredita od 10 miliona uočili su i revizori, koji su to naveli u svom
izvještaju za prošlu godinu.
Do pomenutih kredita, Petrović je
došao uz pomoć Gostića, a sve je aminovala Vlada RS. Te pare, kao i novi
krediti kojima se Petrović nada, razlog su “neraskidivosti” veza između njega i
SNSD-a, a ujedno su i pokazatelj da je Doboj žrtva mešetara, koji politiku koriste
za pljačku, a ne kao sredstvo za poboljšanje opšteg ambijenta.
Sama činjenica da je polovinom ove
godine konstatovan deficit u gradskom budžetu od sedam miliona KM najbolji je
dokaz za to.
Čim je 14 miliona leglo, Petrović i
Gostić otpočeli su kampanju, prijateljski podijelivši pare: svako je izabrao
svog “izvođača radova”, koji je malo asfaltirao, a više naduvavao fakture, kako
bi se što više novca prelilo u privatne džepove.
Asfaltiranje je majka svih prevara:
Petrović i Gostić su asfaltirati sve što im je palo na pamet. Za Petrovića je
radio Ilija Josipovića zvani Beli, koji je bio zadužen za područje Ozrena i
Krnjina. Gostić je angažovao Žarka Batu Tatića, vlasnika pumpi “Bato Petrol”,
koji je asfaltirao trebavske livade.
Bato je sebi najbolji bato, jer je asfaltirao
i nekih 600 metara pored svoje kuće, kako bi mogao bez problema dolaziti na
imanje.
I tu Batinu pregalačku priču platio
je Doboj, jer mu je za privatni posao plaćeno 60.000 KM iz opštinske kase.
Tatić je tokom prošle godine postao
jedan od najvažnijih Gostićevih političkih savjetnika. Drugi je Goran Bošnjak,
zvani Guga, zvanični dobojski distributer teških droga. Sam Gostić je javno
priznao susrete sa njim, a dijelili su i moćne automobile.
Ne treba zaboraviti da su Gostić i
Petrović imali dogovor da Obren opet pobijedi na izborima, pa je SNSD-ov
veteran imao i dodatni zadatak da tu stranku predstavi kroz kandidate, koji
neće glasati za sebe, već za Petrovića.
Petrovićev protivkandidat za
načelnika bio je SNSD-ov “favorit” Drago Ljubičić. Koliko su bili ljuti
protivnici svjedoči podatak da je Petrović Ljubičićevu snahu tokom kampanje
postavio za svog svajetnika. Genijalno, nema šta.
Šta tek reći za predizborni nastup Ognjena
Mitrovića, koji je bio na SNSD-ovoj odborničkoj listi, ali je tokom kampanje
toliko podržavao Petrovića da je čak lijepio njegove predizborne plakate.
Mitrović je postao odbornik u
gradskoj skupštuini, ali je krajem maja ove godine isključen iz SNSD-a.
Ognjen Mitrović ima određen uticaj
na području Ozrena, što je Petrović iskoristio, a svom SNSD-ovom pokloniku se
revanširao, jer je (opet tokom kampanje) njegovom bratu Vedranu omogućio da u
glavnoj dobojskoj ulici za 100.000 KM kupi prostor, čija je reelna vrijednost
najmanje 200.000 KM.
Taman kada je sve sređeno, Petrović
pobijedio, 14 miliona “utrošeno”, dobojska politička idila je narušena, jer
Milorad Dodik nije više mogao da istrpi unutarstranački pritisak zbog dobojske
bruke i odlučio je da ukloni Gostića. O čemu se dogovorio sa Petrovićem i zajedno su instalisali na čelo OO SNSD Miodraga
Markovića. (vidi
vezani tekst)
Gostić je pušten niz Bosnu, ostao je
bez ikakvog uticaja, a u Doboju više ne može nikoga zaposliti. U Banjaluci može
još manje, a nije uspio srediti Bati kredit u IRB-u. Poruke su mu jasne:
vrijeme je da nestaneš.
I nestaće Gostić, tu nema dileme, ali
će Doboj još decenijama ispaštati zbog njegovih i Petrovićevih malverzacija.
Vezani tekst:
Sječa
dobojskog “Starog hrasta”
http://slobodanvaskovic.blogspot.com/2013/06/sjeca-dobojskog-starog-hrasta.
