piše: Slobodan Vasković
Milorad Dodik ne likuje što je dobio sudski spor protiv Mladena Bosića; Navikao je na takve “pobjede” po tužbama za klevetu, koje su, odreda, porazi Sudova u RS. Ne zato što su Bosić ili neki drugi tuženi apriori u pravu, već što je apriori poznato da će Dodik dobiti prvostepeni spor, onog trenutka kada uputi tužbeni zahtjev u neki od Osnovnih sudova.
Ne postoji sudska praksa u procesima za klevetu, ali postoji “sudska praksa” u procesima za klevetu u kojima se u pravilu, prvostepeno, presuđuje u korist tužitelja/pripadnika Režima. I Dodika. Izdavanje Sertifikata za poštenje pripadnicima Režima osnovna je djelatnost Osnovnih sudova.
Na Okružnim sudovima malo je drugačije stanje, ali sveukupno, “klevetnički procesi” dokaz su da je pravosuđe RS potpuno podjarmljeno od Režima. Slično je, iako ne baš u tolikoj mjeri i drastično, i u drugim vrstama procesa. Što nas dovodi do zaključka da je na najvećem gubitku Društvo/RS, a ne oni koji su procese izgubili. Ti su tek kolateral urušavanja pravosudnog stuba Društva i dokaz da su Pojedinci iznad i Prava i Pravde, što je argumentovanje nepostojanja pravnog poretka.
U takvoj atmosferi, mnogo goroj od kafkijanske (jer su ovdje vidljive i sile i motivi), u državu/pravo/pravdu najgorljivije se zaklinju oni koji ih najsistematičnije i najefikasnije ruše.
Vratimo se sudskom sporu Dodika i Bosića, čija presuda nije konačna, već je sa “odloženim dejstvom”; Ne zato što predsjednik SDS ima pravo žalbe Okružnom sudu, već što će njenu validnost testirati jedan drugi “spor” - onaj oko “Pavlović banke” i “Slučaja Dedinjska vila”!
Taj “spor” razrješava Tužilaštvo BiH; Konačnu ocjenu trebalo bi da izrekne Sud BiH, kojom će, opet, biti vrednovan i netom završeni (nepravosnažno) presuđeni “klevetnički spor”.
Taj “spor” Dodika i Bosića je graničnik njihovih političkih karijera i od njegovog razrješenja zavise i njihove političke sudbine.
Taj “spor”, iako po vrijednosti (1,5 miliona KM) minoran u odnosu na “Bobar banku” (cca 300 miliona KM), “Bosku” (nekoliko desetina miliona KM), “Birač” (milijardu maraka), “Banku Srpske” (cca 200 miliona KM), višestruko je vredniji od njih, jer je jedino u slučaju “Pavlović banka/Dedinjska vila” Dodik direktan učesnik, dok u svim drugim slučajevima on nije u prvoj liniji tretmana (što nikako ne znači da nije i u tim slučajevima jedan od glavnih protagonista).
Taj “spor” odavno je prevazišao lični/politički Dodikov i Bosićev spor; On je tačka sa koje kreće i razrješenje političkih odnosa u BiH, samim tim i u Republici Srpskoj; On je tačka sa koje kreće i razrješenje sudbine Suda i Tužilaštva BiH, samim tim i BiH; On je tačka sa koje kreće razrješenje sudbine najjače političke partije u RS - SNSD-a, samim tim i Oligarha koje je stvorila ta stranka i političkih sudbina njenih brojnih visokih funkcionera…
Taj “spor”, njegov tok i epilog, imaće snažnu regionalnu, ali i vanregionalnu dimenziju. Za BiH/RS on će biti tektonski pokret, nakon kojeg niko neće ostati ravnodušan/neokrznut/nepromijenjen.
