piše: Slobodan Vasković
Ovo nije Đuriću prva krivična prijava, a protiv njega je marta 2015. godine potvrđena optužnica Tužilaštva za organizovani kriminal, zbog malverzacija sa vještačkim đubrivom iz firme "Azotara" Pančevo.
O Đuriću i njegovim kriminalnim aktivnostima pišem već dobrih 17 godina, a u nastavku vas podsjećam na nekoliko njegovih kriminalnih zahvata u Republici Srpskoj.
Uhapšen Dragan Đurić, Dodikov poslovni prijatelj i vlasnik "Boske" (11 juli 2014.)
piše: Slobodan Vasković
Dragan Đurić, vlasnik kompanije "Zekstra" i predsjednik Upravnog odbora Veterinarskog zavoda, Tihomir Trišić, vlasnik i direktor DOO "Akter" i Milan Divljak vlasnik DOO "Staša" uhapšeni su pod sumnjom da su u poslovima sa regresiranim đubrivom oštetili pančevačku "Azotaru" za 7,5 miliona evra, javili su beogradski mediji.
Riječ je nastavku istrage u slučaju zloupotreba u 24 sporne privatizacije.
Riječ je nastavku istrage u slučaju zloupotreba u 24 sporne privatizacije.
Dragan Đurić već je, početkom ove godine, saslušavan u beogradskom tužilaštvu u vezi sa privatizacijom Veterinarskog zavoda.
Protiv njega je podnesena i krivična prijava.
Predsednik Partizana Dragan Đurić platio je kauciju u iznosu od dva miliona evra, pa je u četvrtak pušten iz pritvora Okružnog zatvora u Beogradu da se brani sa slobode. Vlasnik Zekstre i prvi čovek šampiona Srbije pušten je iz pritvora, jer je Specijalnom sudu dostavljen dokaz da je položio jemstvo od dva miliona evra, rečeno je u tom sudu. - Sudu je dostavljen dokaz o upisu hipoteke na nepokretnosti za taj iznos i sudija za prethodni postupak je uputio dopis Okružnom zatvoru u Beogradu da ga puste na slobodu - rekla je agenciji Beta portparol suda Dušica Ristić. Djurić je u pritvoru proveo 10 dana pošto je 13.januara uhapšen zbog krivične prijave koju je protiv njega podnela policija u vezi s privatizacijom Veterinarskog zavoda, kao jedne od sporne 24 privatizacije. Tužilaštvo za organizovani kriminal pokrenulo je istragu u vezi sa privatizacijom Veterniarskog zavoda, kojeg je 2005. godine kupila kompanija Zekstra.
Pročitajte više: http://sportal.rs/news.php?news=118002
Pročitajte više: http://sportal.rs/news.php?news=118002
On je bio uhapšen 13. januara 2014. godine, ali je platio kauciju od dva miliona evra, pa je pušten da se brani sa slobode.
„Zekstra“ je ovu nekada moćnu firmu kupila 2005. godine i potpuno je uništila, jer su joj danas svi računi blokirani. Takođe su blokirani i računi „Zekstre“ koja je podigla nekoliko kredita od Agro banke i nije ih vratila, a radi se o milionskim sredstvima.
Dragan Đurić je poslovni prijatelj Milorada Dodika, a njih dvojica finansijski sarađuju već 15 godina. Svih tih godina pisao sam o tome, a sada vam predočavam kraću kompilaciju brojnih tekstova, što sam ih objavio u raznim medijima (“Žurnal”, blog…).
Kredit za Zekstra Rent A Car
Priča počinje 23.12.1998. godine, kada je tadašnji premijer Milorad Dodik odobrio kredit iz deviznih sredstava budžeta RS u iznosu od 750 hiljada KM preduzeću "Zekstra rent a car". Prvi problem je što je riječ o privatnoj firmi iz druge države, tadašnje SR Jugoslavije i sadašnje Srbije, jer je “Zekstra” registrovana u Zemunu.
Za realizaciju odobrenog kredita bila je zadužena tadašnja “Agroprom banka” A.D. Banjaluka. Rok vraćanja je bio šezdeset dana, a kamata nula. Na ovom mjestu počinjena je druga zloupotreba, jer je Dodik u ime vlade RS, a bez njenog znanja, potpisao sa “Agroprom bankom” Ugovor o komisionom kreditu, kojim se u članu 1 precizira da Vlada RS "odobrava Banci namjenski devizni kredit iz deviznih sredstava budžeta u iznosu od 750.000 KM".
U članu 2 istog Ugovora navodi se da će "odobreni kredit iz člana 1 ovog Ugovora banka plasirati preduzeću "Zekstra rent a car", Beograd (Zemun). Znači, banka je samo bila bajpas između Vlade RS i zemunske firme.
Banka je toj firmi isplatila prvu tranšu u iznosu od 350 hiljada KM. To su nove zloupotrebe, jer je Vlada RS budžetska sredstva beskamatno dodijelila firmi iz države u kojoj nema nikakve ingerencije. Pare su date na posudbu beskamatno, iako u to vrijeme budžetska sredstva nisu, zbog odluke MMF-a, mogla da se posuđuju ni ovdašnjim državnim firmama.
Prije nego što je banka isplatila onih 350 hiljada beogradskom preduzeću, sa njima je 23.12.1998. potpisala Ugovor o kratkoročnom deviznom kreditu, u kojem je precizirano da će "Zekstra" pare vratiti do 31.01.1999. godine, te da će za tu uslugu banci platiti kamatu od 1,5 posto. Dodik se protiv ovog dijela Ugovora nije bunio zato što on i Dragan Đurić, suvlasnik zemunske firme, nisu ni imali namjeru da vraćaju kredit. Jer, Đurićev kompanjon u toj firmi bio je niko drugi do Milorad Dodik.
Koliko im se žurilo, svjedoči i činjenica da je Ugovor između Agroprom banke i "Zekstre" potpisan isti dan kada i Ugovor između Vlade RS i banke.
Kada je došao 31. januar 1999. godine i banka od "Zekstre" nije ništa naplatila, uslijedio je, na molbu beogradske firme, aneks 1 Ugovora o kratkoročnom deviznom kreditu, kojim se precizira da će to preduzeće pare vratiti do 01.03.1999. godine.
"Zekstra" u februaru te godine vraća samo nešto više od 10 posto uzetog novca, odnosno 47 hiljada KM, i zbog toga im banka upućuje dopis u kojem ih obavještava da do novog predviđenog roka (01.03.1999. g.) moraju izmiriti preostale 303 hiljade KM i uz to još 9.526,60 KM na ime kamata. Zekstra" se nije obazirala ni na taj, a ni na ostale dopise iz banke i pare nije vraćala.
Formiranje taxi službe u Beogradu i Zemunu
Za 350 hiljada maraka kupljeno je jedanaest novih automobila "opel astra" i u okviru firme "Zekstra rent a car" organizovana je u Beogradu i Zemunu taksi služba. Ali, ne zadugo, jer je 24. marta 1999. godine krenula akcija NATO-a protiv tadašnje SR Jugoslavije, pod imenom "Milosrdni anđeo". Sve automobile Dodik je iz Beograda prebacio na svoje imanje u Bakincima kod Banjaluke. Čim je opasnost minula, "astre" su ponovo otišle za Beograd. Trajalo je to do septembra 2000. godine, koja je bila izborna. Sva vozila ponovo su dovezena u RS.
U to vrijeme na čelu Agroprom banke nalazio se Miroslav Soldat, postavljen na tu funkciju u maju 2000. godine. Miroslav je muž Irene Soldat, tadašnje poslanice SNSD-a u Narodnoj skupštini RS. Dodik je Soldata “nagovorio” da iz deviznih sredstava banke, onih 303 hiljade KM, koliko je “Zekstra” ostala dužna, vrati u budžet RS, a njemu je predao onih 11 izraubovanih "opel astri" da se njihovom prodajom naplati.
Naravno da 11 polovnih automobila nije bilo moguće prodati za 300 hiljada maraka, već za nekih pedesetak, što znači da su na ovaj način oštetili “Agroprom banku” za preko 250 hiljada KM i tako znatno umanjili njenu vrijednost u privatizacionom procesu.
Soldat uopšte iz sredstava banke nije morao vraćati pare budžetu, jer su one dodijeljene komisionim kreditom, koji štiti banku kao posrednika.
Soldat je svojevremeno pokušao da demantuje ovu tešku nezakonitost, tvrdeći "da je Vlada bila okvirni garant Ugovora između banke i 'Zekstre'”, što je netačno. Ako bi bilo tako, onda je Vlada RS mogla samo garantovati da će vratiti novac banci, ukoliko to ne učini beogradska firma, što je van svake poslovne logike. Soldat je tada potvrdio da je banka uzela automobile “opel astra” kao naknadu za neisplaćeni kredit, čime je praktično konstatovao počinjenu zloupotrebu.
Treba istaći da je posljednjih dana svog prvog premijerskog mandata Dodik banjalučkoj verziji beogradske firme "Zesktra" dodijelio još jedan kredit vrijedan 250 hiljada KM. Učinio je to 31.12.2000. godine preko tadašnje "Kristal banke", iako premijer po zakonu ne može napraviti ni jedan jedini finansijski aranžman iz javnih sredstava. Ni te pare, naravno, nikada nisu vraćene.
Čišćenje robne kuće
Tokom drugog premijerskog mandata Milorad Dodik nastavlja s privatnim poslovima. Radi sa istim partnerima i poslove koje nije stigao do kraja obaviti u vrijeme prvog mandata, završava u narednih pet godina. I širi ih... Tako se njegovim ponovnim dolaskom na vlast u RS na velika vrata vraća i “Zekstra”.
Miroslav Mišković
Uz “Zekstru” se sada pojavljuje i srpski tajkun svih tajkuna Miroslav Mišković.
Dokumenti koji su u našem posjedu potvrđuju da je samo na jednom kvaziprivatizacionom projektu, čiji su inspiratori Dodik, Mišković i Đurić, za osam miliona maraka oštećena RS. Sve je urađeno preko firme “Darta”.
“Darta” je 65 posto državnog kapitala u takozvanom „Srpskom Oslobođenju“, kupila za 100 maraka. Nakon toga “Dartu” kupuje “Zekstra”, a onda počinje brzopotezno višemilionsko zaduživanje i stavljanje imovine “Oslobođenja” pod hipoteku. Preduzeće se zadužilo kod komercijalnih banaka za čak 4 miliona maraka više od vrijednosti imovine, odnosno duplo više od limita koji je firmi odobrila nekadašnja Direkcija za privatizaciju.
Sve ovo navedeno je i u izvještaju revizora o kontroli finansijskih izvješataja u “Oslobođenju” za 2007. godinu. Eksplicitno se navodi da je „Oslobođenje“ uzimalo hipotekarne kredite, a veći dio novca je potom, u vidu beskamatnih pozajmica, davalo svom većinskom vlasniku. Suštinski, imovina firme je svjesno žrtvovana, kako bi se od banaka uzeli milioni, koje su potom nezakonito izvučeni iz firme. Epilog je da “Oslobođenje” i “Darta” kredite ne mogu vratiti.
Priča o prevarama sa “Dartom” i “Oslobođenjem” ne staju na ovom mjestu. Ove firme 2008. godine kupuje Mišković, odnosno njegova “Delta DMD”.
Jasno je da ovdje nisu čista posla, jer Mišković nije imao ama baš nijedan jedini razlog da kupuje propale firme, osim ako nije riječ o zametanju tragova. Možda bi ova prevara i ostala neotkrivena da se zaposleni u ovdašnjoj Investiciono - razvojnoj banci nsi zainteresovali za slučaj. “Delta DMD” kažnjena je sa četiri miliona KM, jer se firma “Darta”, koju su kupili od “Zekstre”, zadužila 4 miliona maraka preko limita koji im je dozvoljen ugovorom o privatizaciji.
Nakon ovoga, “Delta” podnosi zahtjev Vladi RS da ih oslobodi plaćanja višemilionske kazne. Vlada im izlazi u susret, iako su se neki članovi Savjeta za privatizaciju pobunili. Na sve ovo, Dodik je rekao da uopšte nije upoznat sa navedenim detaljima. Još je istakao da u okviru opštih procesa stabilizacije privrede to nije jedini primjer.
Boska
Dodik, Mišković i Đurić napravili su, za sebe, odličan posao i sa Robnom kućom „Boska“, koja se nalazi u strogom centru Banjaluke. „Boska“ je privatizovana, a prema svim raspoloživim informacijama, plaćena je novcem iz budžeta RS! Još niko nije video taj privatizacioni ugovor.
Priča sa «Boskom» krenula je oktobra 2008. godine, kada je oglašeno potpisivanje privatizacionog ugovora kojim se konzorcijumu «Delta-Zekstra», čiji su vlasnici Mišković i Đurić, prodaje Robna kuća za tri miliona evra. (Interesantno je da su u to vrijeme trajale i akcije oko „Oslobođenja“/“Darte“, što samo svjedoči o dobro planiranim poslovima).
Tada je naglašeno da se investitor obavezao na ukupna ulaganja od 40 miliona evra, što je, sada je potpuno jasno, bila samo još jedna u nizu olako datih, i nikada ispunjenih, obećanja.
„Investitori“ nikada nisu imali namjeru da bilo šta ulažu u «Bosku», već da preuzmu plac i objekat u epicentru grada, koji vrijedi desetine miliona, a da pri tom ne daju ni marke. Kako bi prevara oko «Boske» bila što ubjedljivija, angažovan je Mišković, koji je svojim autoritetom najbogatijeg srpskog špekulanta trebao da naglasi ozbiljnost posla.
On je oktobra 2008. godine Banjaluci obećao šoping-molove, da bi šest mjeseci kasnije radnici «Boske» satima držali zaključane u kancelarijama direktora Ljubomira Dakića i Miru Kuvelju, predsjednika Nadzornog odbora, zahtijevajući da im se isplate 22 plate, te brojne druge naknade koje nisu primili.
Povod za štrajk je bila činjenica da "Delta - Zekstra" nije uplatila predviđena tri miliona evra za kupovinu 58 posto državnog kapitala "Boske". "Delta-Zekstra" je tražila od Vlade produženje roka za uplatu prvo do 28. februara, a onda i do 26. marta 2009. godine, nakon čega su saopštili da nemaju namjeru da daju novac. Potom na scenu stupa Dodik i nudi da Vlada RS izmiri 80 posto plata zaposlenih, otpremnine i dažbine, sve u vrijednosti 3 miliona maraka.
U to vrijeme, u Narodnoj skupštini Republike Srpske usvojene su vladine mjere za ublažavanje negativnih efekata svjetske ekonomske krize, u koje je ugrađena i odrednica u kojoj se naglašava mogućnost plaćanja cijene državnog kapitala na rate u preostalim neprivatizovanim preduzećima. Ova odredba primijenjena je na privatizaciju Robne kuće.
Ona tri miliona kojima su isplaćene radničke plate i dažbine, Dodik je, faktički, poklonio “Delta Zekstri”, jer im je očistio dugove robne kuće, Uz sve to, vlasnici “Boske” zaradili su su dodatnih milion i dvjesta hiljada maraka, koliko je “Boska” potraživala za iznajmljene prostore i od raznih drugih komintenata, a među dužnicima se nalazila i Vlada RS.
Robna kuća za pranje para; Kompletan ugovor o privatizaciji "Boske" (11.03.2015.)
piše: Slobodan Vasković
Privatizacija Robne kuće „Boska“ i sve ono što se u vezi sa tom firmom dešava u proteklih sedam godina, jeste prevara ogromnih razmjera u koju su umiješani najviši zvaničnici Republike Srpske i Dragan Đurić, vlasnik firme „Zekstra“.
„Boska“ nije ništa drugo do Robna kuća za pranje para; Vlasti RS sve to znaju, ali niko ništa nije preduzeo da se to i spriječi. Štaviše, nadležni sada pokušavaju sakriti privatizacioni ugovor, ali i ostale dokumente koji se tiču Boske, kako bi spriječili mogućnost istrage o groznim malverzacijama koje su se dešavale i još uvijek dešavaju.
Zbog interesa javnosti objavljujem kompletan „Ugovor o prodaji kapitala (akcija) u Robnoj kući Boska A.D. Banjaluka“. (dokumenti na kraju teksta).
Ugovor
Ugovor o prodaji Robne kuće „Boska“ potpisan je 8. 10. 2008. godine. U ime prodavca, Vlade RS, potpisnik je bio tadašnji i sadašnji ministar trgovine i turizma Predrag Gluhaković, dok je ugovor u ime kupca, Konzorcijuma pravnih lica koga su činili „Zekstra grupa - Zekstra“ iz Beograda i „Delta real estate“, takođe iz Beograda, potpisao Dragan Đurić.
Prodajna cijena je bila 3.000.000 evra, a kupac se obavezao da će izmiriti i 5.000.000 maraka duga, koje je RK „Boska imala“ prema Poreskoj upravi RS i fondovima.
Konzorcijum „Delta-Zekstra“ se obavezao i da će ukupno investirati u „Bosku“ 3.000.000 evra, od čega u prvoj godini 1,5 milion evra, a u drugoj i trećoj godini investiranja preostalih 1,5 milion evra. Kupac se obavezao i da će zadržati „pretežnu djelatnost preduzeća u roku od dvije godine od dana okončanja rekonstrukcije RS Boska“. Takođe se obavezao da će „u periodu od tri godine, od dana zaključenja, zadržati broj zaposlenih sa stanjem na dan potpisivanja ugovora“.
Konzorcijumu je dozvoljeno da može proglasiti višak zaposlenih i prije isteka roka, ali da je dužan da ih zbrine po važećim zakonskim propisima.
Ukoliko ne dođe do ispunjenja svih ovih ključnih odredbi ugovora, Vlada RS je imala pravo da raskine ugovor sa Konzorcijumom „Delta-Zekstra“.
Vlada RS, preko IRB-a, nagradila Đurića sa 15 miliona KM
Gotovo sedam godina nakon privatizacije može se zaključiti da Kupac nije ispunio gotovo ništa od navedenih odredbi i da je Vlada RS morala raskinuti ugovor. Međutim, Vlada RS to nije učinila, već je prisilila IRB da u avgustu 2011. kupi obveznica RK Boska u iznosu od 15 miliona maraka, i pored upozorenja da se radi o rizičnim obveznicama. Taj novac iznesen je iz Republike Srpske i svaka istraga bi pokazala da je tu riječ o pranju para.
Ni iz tih 15 miliona KM, dobijenih od IRB-a, Dragan Đurić nije htio da izmiri obaveze prema Republici Srpskoj, u skladu sa Ugovorm. I dan danas on pokušava da izubjegne ispunjenje ugovornih obaveza, a Vlada RS uopšte ne reaguje, niti raskida ugovor.
Svjedoci smo da ga čak pokušavaju sakriti, kako bi izbjegli odgovornost za brojna nezakonita djela.
Nesporno je da ključne obaveze iz osnovnog ugovora nisu u potpunosti ili djelimično izvršene i to na štetu Republike Srpske.
Đurić nije ispoštovao gotovo ništa iz Ugovora
Konzorcijum, prema dokumentima koji su u mom posjedu, nije ispoštovao osnovne odredbe ugovora u pogledu plaćanja dobavljačima RK Boska, potom iznosa koji je trebao uložiti u investiranje i načina (metodologije) investiranja. Đurić nije ispoštovao ni član o zadržavanju pretežne djelatnosti određeni period… čime su nesporno ispunjeni uslovi za raskid ugovora.
Od momenta zaključivanja ugovora do današnjeg dana Vlada RS/ Ministarstvo trgovine i turizma RS ništa nisu učinili da se pokrene pitanje odgovornosti i izvrši kontrola stepena realizacije ugovornih obaveza, tj. pokrene pitanje neizvršenja ugovornih odredbi.
Sve vrijeme se ovo pitanje prećutkuje, a ugovor su krili kao zmija noge.
Kupac državnog kapitala u RK Boska nije ispoštovao osnovnu ugovornu obavezu koja se odnosila na rješavanje pitanja zaposlenih radnika, odnosno zadržavanja broja zaposlenih radnika.
Vlada platila radnike
Kupac je proglasio višak zaposlenih radnika uz obavezu zbrinjavanja radnika u skladu sa važećim propisima (dokup staža, doprinosi fondu PIO).
Ove troškove je platila Vlada RS, čime je prekršena odredba 5.4. ugovora.
Vlada Republike Srpske je na sjednici održanoj 11.06.2009. godine, donijela odluku o uplati jednokratne novčane pomoći radnicima RK ,,Boska” u iznosu dvije neto plate za januar i februar 2009. godine, iz sredstava budžetske rezerve.
Vlada Republike Srpske je donijela Rješenje broj: 04/1-012-2-1259/09 od 02. 07. 2009. godine kojim daje saglasnost na zaključivanje Ugovora između Vlade Republike Srpske, Ministarstva trgovine i turizma, Konzorcijuma i Sindikalne organizacije RK ”Boska”, kojim će se definisati način izmirenja dijela obaveza prema radnicima Boske. Za potpisivanje ovog ugovora u ime Vlade Republike Srpske, ovlašćen je ministar trgovine i turizma.
Pozajmicu od 495.189,50 KM, koje je Vlada Republike Srpske isplatila Sindikalnoj organizaciji RK ,,Boska”, Konzorcijum nikada nije vratio.
Konzorcijum je predložio da se izmijene rokovi za izmirenje ove pozajmice i to aneksom Ugovora o pozajmici na način da se Konzorcijum obavezuje da iznos od ukupno 495.189,50 KM vrati Vladi odnosno Ministarstvu uplatom na Jedinstveni račun trezora u dvije rate, na način da prva rata dospijeva do 31.12.2009.godine, a druga rata do 31.01.2010.godine.
Vlada Republike Srpske je Rješenjem broj: 04/1-012-2-780/09 od 25.09.2009. godine dala saglasnost na Aneks Ugovora. Ugovor o pozajmici i Aneks Ugovora o pozajmici nisu realizovani, odnosno sredstva data na ime pozajmice Sindikalnoj organizaciji nisu vraćena.
Ministarstvo trgovine i turizma je putem Pravobranilaštva Republike Srpske, pokrenulo tužbu za naknadu štete, koja se nalazi kod nadležnog Okružnog privrednog suda u Banjoj Luci od 23.03.2011.godine, predmet broj: P-920/10 i u toku je.
Na dan potpisivanja Ugovora u Boski je bilo zaposleno ukupno 254 radnika, u stalnom radnom odnosu. Po okončanju privatizacije, na dan 30.09.2009.godine, tehnološkim viškom je proglašeno 242 radnika.
RS je platila obaveze prema radnicima koji su proglašeni viškom, a ne Kupac/Konzorcijum. Ugovor se i pored kršenja ove odredbe nije raskinuo, niti je pokrenuto pitanje naplate ugovorne kazne.
Pretežna djelatnost
Osnovnim tekstom Ugovora date su definicije i rokovi pretežne djelatnosti:
,,Kupac je obavezan da, samostalno i/ili preko povezanih lica i/ili preko poslovnih partnera zadrži Pretežnu djelatnost Preduzeća u roku od 2 (slovima: dvije) godine od dana okončanja rekonstrukcije objekta Robna kuća Boska koji se nalazi u Banja Luci, izvršene u skladu sa zakonom.
Ako Kupac ne zadrži Pretežnu djelatnost Preduzeća, u roku od 2 (slovima: dvije) godine od dana okončanja rekonstrukcije objekta Robna kuća Boska, Prodavac ima pravo na raskid ovog ugovora”, navedeno je u Ugovoru.
Uobičajena je odredba u ugovoru o privatizaciji o obavezi Kupca da zadrži pretežnu djelatnost određen vremenski period, što je i osnovna ideja samog privatizacionog procesa (restrukturiranje, pokušaj oživljavanja osnovne djelatnosti preduzeća koje je predmet privatizacije…).
Međutim, u ovom slučaju postavlja se pitanje opravdanosti same privatizacije RK "Boska", ukoliko Kupac u preciziranom periodu nije obavljao djelatnost trgovine na malo, a što je i bila jedna od osnovnih ugovornih obaveza, a ujedno i uslov za raskid privatizacionog ugovora (član 12.1. ugovora).
Iz Bilansa stanja i uspjeha u 2012. i 2013. godini godini (RK otvorena 11.11.2010.) proizilazi da je jedini prihod Boska ostvarila od iznajmljivanja poslovnih prostora, odnosno da ne obavlja trgovinsku djelatnost na malo, što je bila ugovorna obaveza.
Ukupno je desetak zaposlenih, koji uglavnom obavljaju računovodstvene poslove, tehničke i čuvarske poslove. Ostali radnici su radnici firmi kojima je iznajmljen poslovni prostor i nisu u radnom odnosu sa “Boskom”.
Znači Kupac uopšte ne obavlja djelatnost trgovine na malo što bi trebala biti suština privatizacije, već se u periodu u kojem je morao obavljati ovu djelatnost, “Boska” bavila iznjajmljivanjem nekretnina.
Nisu plaćeni ni dugovi od 5 miliona
Nisu ispunjene ni ugovorne obaveze koje se tiču isplate 5 miliona KM, a koje je “Delta Zekstra” preuzela na sebe.
Tekst osnovnog Ugovora glasi:
"Kupac preuzima i obaveze koje Preduzeće ima prema dobavljačima, Poreskoj upravi i ostalim povjeriocima i to na način i u visini/obimu kako slijedi: Obaveze Preduzeća prema Poreskoj upravi Republike Srpske i fondovima obaveznog osiguranja u iznosu od 5.000.000,00 KM".
Boska investirala u samu sebe
Takođe, u “Bosku” Đurić nije investirao ništa. Zvuči nevjerovatno, ali je “Boska” investirala sama u sebe.
Članom 5.6. Ugovora, precizirano je sljedeće:
,,Kupac je obavezan investirati u Preduzeće ukupni iznos od 3.000.000 € (slovima: trimiliona evra ), kako slijedi:
u prvoj godini Perioda investiranja, Kupac će izvršiti investiciju u iznosu od najmanje 1.500.000 € ;
u drugoj i trećoj godini Perioda investiranja, Kupac će izvršiti preostali dio investicije”.
Đurić je navodno u “Bosku” investirao 2.375.083,83 evra do 31.12.2011. godine, samostalno, odnosno 624.900 evra (oko 1.250.000,00 KM) manje u odnosu na obavezu Kupca iz osnovog teksta ugovora.
Međutim, upitan je iznos od 2.375.083,83 € koji je Konzorcijum naznačio da predstavlja ukupna njihova ulaganja, jer u navedeni iznos Konzorcijum računa i ulaganja zakupaca poslovnih prostora u “Boski” u adaptiranje objekta.
Zakupci su kao nosioci franšize bili u obavezi da samostalno investiraju u adaptaciju iznajmljenog poslovnog prostora. To nije Đurićevo ulaganje.
Uz to, “Boska” je, a ne Đurić, podigla milionski kredit, koji je zaveden kao investicija.
Drugim riječima, “Boska” koja predstavlja objekt privatizacije, investira u “samu sebe” i to kreditnim zaduženjem.
Iz kreditnog zaduženja Boske izvršeno je investiranje sredstava koje je prema ugovornoj odredbi trebao da izvrši Konzorcijum u svojstvu Kupca. (nastaviće se)
Boska: Đurić godinama pokušava promijeniti Ugovor; Vlada RS ćuti o nepoštovanju odredbi (13.03.2015.)
piše: Slobodan Vasković
Dragan Đurić, predstavnik Konzorcijuma koji je kupio RK „Boska“ u nekoliko navrata je pisao Vladi RS, zahtijevajući da se Aneksom (2)
na Ugovor o privatizaciji izmijene pojedine odredbe Ugovora na štetu RS.
Đurić se Vladi RS obratio pismom 17.12.2013. godine, predlažući aneksiranje Ugovora.
Iz njegovog pisma (vidi dokumenmte na kraju teksta) jasno je da Kunzorcijum nije ispunio svoje ugovorne obaveze.
To Đurić i ne krije, ali sve pokušava podvesti pod “jezičke nedoumice”.
Đurić u pismu navodi da još od oktobra 2011. godine “traju pregovori oko izmjene Ugovora”.
Iz njegovog pisma jasno je da Kupac nije investirao tri miliona evra u “Bosku”, niti je zadržao pretežnu djelatnost. Takođe nije ispunio ni obaveze prema radnicima, niti je izmirio obaveze prema Poreskoj upravi RS i fondovima, koje iznose 5 miliona KM.
Iz teksta prijedloga Aneksa 2 Ugovora i njegovog uporednog sagledavanja u odnosu na osnovni ugovor, nesporno je da ključne obaveze iz osnovnog ugovora nisu u potpunosti ili djelimično izvršene. Aneks 2 ugovora trebalo je da bude formalno pokriće za takvu situaciju.
.jpg)
Ugovor o privatizaciji po svojoj pravnoj prirodi predstavlja tzv. Ugovor po pristupu, u kojem uslove prodaje diktira Prodavac (država). Predloženim aneksom ugovora Konzorcijum (Kupac) diktira uslove Prodavcu i to u segmentu osnovnih elemenata privatizacionog ugovora, u pogledu njegove obaveza prema povjeriocima, ugovorenoj obavezi investiranja i zadržavanja pretežne djelatnosti, što je u suprotnosti sa pravnom prirodom privatizacionog ugovora.
Nadalje, predloženim Aneksom Konzorcijum namjerava eliminisati raskidne uslove osnovnog teksta ugovora i tako onemogućiti Prodavca u pokretanju pravnih sredstava zaštite iz obligacionog odnosa, odnosno pravno pokriti faktično stanje u djelimičnoj realizaciji obaveza Kupca iz osnovnog ugovora (smanjenje iznosa investiranja, promjena osnovne djelatnosti preduzeća, elimisanje obaveze Kupca u dijelu plaćanja obaveza prema dobavljačima pravnog prethodnika, činjenicu da Kupac nije investirao u objekat kako je to zamišljenjno u ugovoru, već se “Boska” kreditno zadužila).
Međutim, niko od nadležnih premijera i ministara trgovine (u period 2011.-2015.) nije smio da potpiše Aneks 2 Ugovora, koji je apsolutno štetan po interese Republike Srpske.
Pošto nije došlo do potpisivanja Aneksa 2 ugovora, a iz intencije Kupca Konzorcijuma u predloženim aneksima očigledno je da nisu izvršene tri ključne obaveze:
- obaveza plaćanja dobavljačima, Poreskoj upravi i ostalim povjeriocima “Boske” u iznosu do 5 miliona KM,
- obaveza investiranja u objekat od 3 miliona evra. Ova obaveza je izvršena putem kreditnog zaduženja “Boske”, a ne od Kupca Konzorcijuma iz sopstvenih sredstava,
- “Boska” od momenta privatizacije ne obavlja djelatnost trgovine na malo, već samo iznajmljuje poslovne prostore trgovcima.
Sve navedene činjenice nesporno predstavljaju raskidni uslov, jer upućuju da Kupac nije izvršio svoje ugovorne obaveze ( član 12.1. Ugovora).
Međutim, o tome u Vladi RS svi ćute i niko i ne pokušava da pokrene pitanje “Boske”. Štaviše, svjedoci smo da se sada pokušavaju sakriti dokumenti koji se odnose na tu nezakonitu privatizaciju i brojne sporne poslove obavljene u proteklih sedam godina. (nastaviće se)
