Afera „Agrobanka”: U Srbiji u zatvoru, u RS u foteljama

Piše: Dragan Čavić, predsjednik Demokratske partije 

Ima li kraja mutnim poslovima režima u Republici Srpskoj ?

Afera AGROBANKA u Srbiji, teška 300 miliona evra gubitka i ko zna koliko krađe, zbog koje su pohapšeni rukovodioci ove banke u Srbiji, ima svoj krak u Republici Srpskoj i, gdje drugo, nego u Investiciono razvojnoj banci.

Bivši direktor IRB-a Milenko Pavlović je 25.maja prošle godine  potpisao ugovor o osnivanju AGROBANKE u RS, čiji će osnivači biti IRB sa 20 posto učešća u kapitalu, a AGROBANKA iz Srbije sa 80 posto učešća u kapitalu.
Aleksandar Džombić nazvao je ovo tada još jednim uspješnim primjerom saradnje Republike Srpske i Srbije, najavivši da će osnivački kapital banke biti 20 miliona KM. Dakle, IRB će uložiti 4 miliona KM u ovaj novi „uspješan projekat“ vladajućeg režima.
Milenko Pavlović je pobjegao iz IRB glavom bez obzira, dajući ostavku te iste godine. Prije njega iz IRB-a su pobjegla još tri direktora.

Ne prođe malo, a za direktora zajedničke banke RS i Srbije postavljen je Aleksandar Ljuboja, koji je, sasvim slučajno, pašanac predsjednika Vlade RS Aleksandra Džombića. Kada je postalo jasno da je projekat AGROBANKA u RS propao, Džombić je Ljuboju udomio u Unikredit banku.

U Banjaluci kruže glasine da je upravo pašanac Ljuboja bio veza između većinskog vlasnika Fabrike duvana Banjaluka Nebojše Antonića i Aleksandra Džombića oko riješavanja sudbine ove propale fabrike dokapitalizacijom od strane Vlade RS.
Možda Nebojša Antonić nije u rodbinskoj vezi sa bivšim direktorom AGROBANKE u Srbiji Dušanom Antonićem, koji je uhapšen kao prvoosumnjičeni za krađu tešku ko zna koliko miliona evra.
Dušan Antonić je uhapšen na graničnom prelazu Rača pri izlasku iz Republike Srpske, a prezimenjak Nebojša Antonić je skoro izišao iz zatvora zbog optužnice za utaju poreza i pranje novaca koju je podiglo protiv njega Tužilaštvo BiH.
Ljuboja bez sumnje zna i jednog i drugog.

IRB je nesporno leglo kriminala režimskih vlastodržaca.
Da samo podsjetim na nekoliko perspektivnih projekata IRB-a.
Dokapitalizacija Bobar banke, vlasnika Gavrila Bobara, narodnog poslanika SNSD-a, teška 6 miliona KM.Time je IRB postala akcionar 20 posto kapitala banke.
Dokapitalizacija Balkan investment banke, teška 5 miliona KM čime je IRB postala vlasnik 14 posto kapitala ove banke, a usput je izvršila i otkup obveznica te iste banke od nekoliko miliona maraka. Ovu Banku napustili su brojni rukovodioci iz Banjaluke, jer su upozoravali Litvanske vlasnike da je nedozvoljeno i opasno depozite banke u iznosima preko 100 miliona KM držati na inostranim računima, kao što je nedozvoljeno i davati kredite povezanim pravnim licima iz UKUIO grupe (koja je istovremeno vlasnik banke i Fabrike glinice Birač kao i nekoliko drugih firmi u RS) mimo propisanih procedura za osiguranje od rizika plasmana.

Šta li radi Agencija za bankarstvo RS ?
Ako ćuti, kao što je ćutala Narodna banka Srbije u slučaju AGROBANKE, ko zna koliko svojih Agrobanki ćemo imati mi u Republici Srpskoj.
Kada se ovome doda da je IRB otkupila i 15 miliona KM obveznica, koje je emitovala robna kuća Boska iz Banjaluke u sastavu ZEKSTRE u vlasništvu Dragana Đurića iz Beograda, slika o karakteru IRB se kompletira.
Kada se prisjetim da je još 1998. godine, posredstvom Agroprom banke isti ovaj Dragan Đurić dobio kredit za svoju firmu „Zemun renta“ iz Zemuna direktno iz budžeta po odluci Vlade RS čiji je predsjednik tada bio Milorad Dodik, ne treba nagađati zašto je IRB otkupila obveznice Boske iako je Odjeljenje za procjenu rizika plasmana u IRB bilo protiv toga.

Nema dileme, špekulativne dokapitalizacije i krediti prijateljskim banakama,osiguravajućim društavima i preduzećima vode IRB u propast.
Da je to tačno, potvrđuje trenutna aktivnost IRB mimo očiju javnosti.
Mnoge privatne firme koje su dobile kredite IRB posredstvom komercijalnih banaka ne vraćaju rate kredita dospjele poslije isteka grejs perioda.
Banke koje su izvršile ove plasmane su tražile pomoć od IRB i Vlade RS, s obzirom na to da im se urušava likvidnost jer se radi o višemilionskim kreditima.

Režim je našao riješenje!
Oni koji ne vraćaju kredite, a bliski su rođaci i prijatelji režima i njegovog vrha, dobijaju produženje grejs perioda, što nema nigdje osim u IRB. Sada IRB ima klijente koji su dobili kredite, a ne vraćaju ih po isteku grejs perioda od dvije 2 godine. Umjesto da se pristupi sankcionisanju takvih klijenata, zbog nevraćanja dospjelih rata kredita, oni su dobili nove grejs periode od dodatnih godinu do tri godine. Ispada da povlašteni klijenti imaju pravo na pet godina grejs perioda u IRB ! Ovakve grejs periode ne dobijaju ni države od Evropske investicione banke !

Damir Polančec i Ivo Sanader su polaznici „dječijih vrtića“ za naše diplomirane režimske predsjednike vlade i ministre finansija.
Ali ova dvojica hrvatskih „stručnjaka u pelenama“ potvrđuju da bez obzira na uzrast za sve važi staro pravilo : Možeš kako hoćeš, ali ne možeš dokle hoćeš!