piše: Slobodan Vasković, alijas Grešni Miloje sa ove strane Drine
Srpska pravoslavna crkva duboko je potonula u blato, iz kojeg se neće izvući u vijekovima koji dolaze. Brojne afere – od sumnji na ubistva pod okriljem SPC, preko pedofilije, pa do teških kriminalnih djela najviših crkvenih velikodostojnika, nisu doprinijele konsolidaciji ove institucije, još manje njenom povratku na „Božiju stazu“. Šta više, borbe unutar Crkve za prevlast i uticaj u tolikoj mjeri su uzele maha i do te mjere su brutalne i ispod svakog nivoa ljudskog dostojanstva, da uopšte nije isključeno da u narednih nekoliko godina dođe do raskola, i stvaranja novih pravoslavnih crkava na ovim prostorima. Elitizam, licemjerstvo i bezočno poltronisanje vladika političkim prvacima sa obje strane Drine, Crkvu su pretvorili u korporaciju eparhija, čiji direktori – episkopi žrtvuju i moral i čast i ugled i, ponajviše, vjeru, kako bi se dokopali materijalnih dobara i miliona maraka, kojima lobiraju unutar SPC za što uticajniju i finansijski isplativiju poziciju.
Ni ovlaštena predstavništva SPC-a u Bosni i Hercegovini, nisu ništa bolja od matične firme, a ovdašnje vladike krase sve moguće nevrline i amoralne osobine. Prednjače u tome episkop Zvorničko – tuzlanski Vasillije Kačavenda i njegov nepomirljivi suparnik i smrtni neprijatelj Grigorije, vladika Zahumsko-hercegovački. Prvog krasi razvrat i prate striperi, seksualno zloupotrebljavani monasi, a u njegovoj episkopiji ima i mrtvih glava, raznesenih bombama. Ubistava, vješto prikrivenih i ko zna sve kakvih još užasa. Drugog, onog sa juga, u najkraćem bi se moglo opisati kao finansijskog bludnika, spremnog na svaku vrstu prevare, izdaje, otimačine, svjesnog uništavanja narodnog dobra..., čiji je jedini cilj lično bogaćenje. Za razliku od Vasilija, koji je izuzetno bogat, (njegova lična imovina procjenjuje se na cca 70 miliona KM), a samim tim i jedan od najuticajnijih vladika unutar SPC, Grigorije je „go ko crkveni miš“. Sirotinja. Kako Grigorije iz ličnog iskustva zna da je „sirotinja i Bogu teška“, zagazio je preduboko u nezakonite vode; Eparhiju Zahumsko-hercegovačku pretvorio u babovinu, a crkvena imanja i objekte u lične materijalne resurse, kojima trguje po uzoru na najgore lihvare, što bi, da je istine u ovoj zemlji, i bila njegova zvanična titula. Da je istine, pravde i bar malo morala i u BiH i u SPC, i Grigorije i Vasilije bi već odavno bili eparsi Kazneno-popravnog zavoda u Foči.
U želji da finansijski ojača kao i Vasilije, kako bi Kačavendu ili umirovio ili protjerao, Grigorije je izvukao milione maraka od vlasti, a Milorad Dodik mu je davao dok ga je slušao. Međutim, vreća je to bez dna, pa je i kod Dodika poprilično zasušilo, te je Grigorije pribjegao sumnjivim kreditnim aranžmanima, stavljajući pod hipoteku najvrjedniju crkvenu imovinu, pa i same hramove, poput onog u Trebinju. Još jedino manastir Tvrdoš nije pod hipotekom, ali kako je krenulo ni tu mogućnost ne treba isključiti.
Kreditna opterećenja Eparhije Zahumsko – hercegovačke u ovom trenutku iznose najmanje 5.757.684 konvertibilne marke, što možemo dokazati dokumentima koji su u našem posjedu. S obzirom da je većina ovih kredita uzeta u „švajcarcima“, to znači da je zaduženje i mnogo veće, jer ta valuta bilježi snažan rast u odnosu na Konvertibilnu marku. Grigorije je od Hipo banke uzeo nekoliko kredita i to 27.06.2006. godine 250 hiljada KM (rok otplate 10 godina), potom iste godine još 600 hiljada KM (rok otplate 10 godina). Oktobra 2007. godine od Hipo banke je pozajmio 2.507.684 KM, a kredit je trebalo da vrati za dvije godine, od čega nije bilo ništa. Oktobra 2008. zahvatio je u Hipu još 1.200.000 KM (baš se navadio), sa rokom otplate od 11 godina i 3 mjeseca. Tokom 2009. godine, i to u julu mjesecu, Grigorije je „svještavao i vodicu svetio“ u Folks banci, kod koje je podigao kredit od 1.200.000 KM.
Da bi obezbijedio ove kredite, vajni vladika je založio crkvenu imovinu i to hotele „Platani“ i „Platani 1“, te brojne kuće i hektare zemljišta koji pripadaju SPC-u i bez kojih bi ta firma mogla ostati, jer bludni i nevjerni Grigorije ne izmiruje redovno svoje obaveze. Ono što je najogavnije, jeste činjenica da su „Platani“ oteti i da uopšte ne pripadaju SPC-u. Eparhija je u posjed ovih nekretnina došla „darovnim ugovorom“, a „dobrotvor“ koji je poklonio tuđe je Božidar Vučurević. Pod hipotekom je i, kojeg li užasa, i Spomen kapela (površine 238 kvadrata), ali i „mjesni prostor II Hercegovačka gračanica sa parkom“, od 15.640 m2. Još ranije je Grigorije pod hipoteku stavio crkvu Svetog Arhangela Gavrila, u naselju Hrupjela u Trebinju i to za siću od 350 hiljada KM, a pare je uzeo od Balkan investment banke.
Grigorije je propao kao ugostitelj, a propao je i kao građevinar, jer je crkveno zemljište založio kako bi dobio novac za izgradnju zgrada u naselju Bregovi u Trebinju. Izvođač radova bio je njegov lični tajkun Mato Uljarević, vlasnik firme „Neimarstvo“, čiji su radnici, sa Božijom i Grigorijevom milošću, bez hljeba. Jasno je, nakon svega, da Grigorije vjeruje jedino u „Boga Švajcarca“ i da „drugih bogova osim njega nema“, ali je jasno i da nema ni para da dugove vraća, te je moguće da pravoslavci u Hercegovini ostanu bez hramova. Stoga je finansijski bludnik Grigorije osmislio novi privredni plan, u čijem središtu je sjedinjenje. On je nedavno od nekoliko viđenijih Hercegovaca zatražio da mu pronađu „hiljadu donatora koji će dati po hiljadu maraka“. Ovaj milion mu je, kako je istakao, potreban da radi na povećanju nataliteta u Hercegovini. Tako je Grigorije dobio novo ime - otac Makarije, i to bez zaštite. Serbs, throw your condoms!